Mario Vargas Llosa, geniusz prozy i niespełniony dramaturg

„Odszedł jeden z gigantów literatury, Mario Vargas Llosa (1936-2025). Prozaik, który lgnął do teatru. Nie był pierwszym pisarzem, który kochał teatr bez wzajemności. Już Wolter był przekonany, że jego twórczość dla sceny znacznie przewyższa wszystko, co poza tym napisał, ale potomni skazali jego dramaturgię na zapomnienie ”

Stabat Mater dolorosa

„W zakopiańskim kościele Świętego Krzyża niedzielnym koncertem zakończyły się powiatowe obchody 20-lecia śmierci świętego Jana Pawła II. Przed licznie zgromadzoną publicznością wystąpili artyści Krakowskiej Opery Kameralnej z koncertem-misterium Stabat Mater”

Mario Vargas Llosa – gigant literatury nie stronił od kontrowersji i angażował się w politykę

„Mario Vargas Llosa, jeden z najbardziej wpływowych pisarzy Ameryki Łacińskiej, nie stronił od kontrowersji i angażował się w politykę. Początkowo sympatyzował z ideami lewicowymi, ale później, rozczarowany ruchami rewolucyjnymi, kandydował na prezydenta Peru z ramienia centroprawicy”

Raz nadmiar, raz niedosyt

„Chłopak o urodzie przedwojennego inteligenta – tak określił mnie Andrzej Wajda. I ta łatka ciążyła mi przez wiele lat. Dopiero Władysław Kowalski zauważył we mnie poczucie formy – że mogę grać kogoś wbrew moim wizualnym warunkom”

Jan Kulczyński (11 sierpnia 1931 – 12 kwietnia 2015). Wspomnienie

„Dziesięć lat temu, 12 kwietnia 2015, zmarł mój ojciec, Jan Kulczyński. Zawsze rozmawialiśmy dużo, ale o jedno nigdy go nie pytałam, a on sam o tym nie mówił: nie pytałam o konkretny kształt jego wczesnych przedstawień – tych, których widzieć nie mogłam, z lat 50. i 60., a częściowo 70.”

Kto się boi Sarah Kofman?

„W skomplikowanej biografii Kofman odnaleźć można opowieść o współczesnej wędrówce ludów, o bezpaństwowcach, o ludziach wykorzenionych i pozbawionych praw człowieka, których obecność generowała w przeszłości napięcia, prowadzące do racjonalizacji przemocy”

Wchodzę na scenę z sercem Cio-Cio-San – pełen pasji debiut w Operze Wrocławskiej

„Madame Butterfly ma w sobie coś magicznego – to muzyka, która przenika serce i duszę. A ja chcę, by moja interpretacja była mostem, który pozwoli widzom zbliżyć się do tych emocji”

Andrzej Markowski, twórca Vratislavi Cantans

„Uznanie przyniosła mu muzyka do filmów fabularnych: Cień Jerzego Kawalerowicza (1956), Krzyż walecznych Kazimierza Kutza (1959), Idę do słońca (1955), Pokolenie (1954) i Popioły (1965) Andrzeja Wajdy oraz Pan Wołodyjowski Jerzego Hoffmana (1969)”