Logo
Zaloguj się

Wybierz województwo

Magazyn

Zwrot ku opowieści

12.04.2025, 13:07 Wersja do druku

Trójka reżyserów i reżyserek, trzy obsady, trzy dramaty i trzy dni prób. Do tego śmiałego wyzwania już drugi raz Teatr Nowy zaprosił studentów i studentki szkół teatralnych, którzy wyróżnili się podczas zeszłorocznego Forum Młodej Reżyserii w Krakowie. W pierwszym tygodniu marca zaprezentowali oni trzy czytania performatywne dramatów autorstwa buntowników i buntowniczek początku XXI wieku. Pisze Magdalena Chomczyk w portalu kultura.poznan.pl.

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Zwrot ku opowieści

Źródło:

kultura.poznan.pl

Link do źródła

Autor:

Magdalena Chomczyk

Data publikacji oryginału:

11.04.2025

Sprawdź także

Jan Kulczyński (11 sierpnia 1931 – 12 kwietnia 2015). Wspomnienie
Dzisiaj 09:41 „Dziesięć lat temu, 12 kwietnia 2015, zmarł mój ojciec, Jan Kulczyński. Zawsze rozmawialiśmy dużo, ale o jedno nigdy go nie pytałam, a on sam o tym nie mówił: nie pytałam o konkretny kształt jego wczesnych przedstawień – tych, których widzieć nie mogłam, z lat 50. i 60., a częściowo 70.”
Magazyn
Zdjęcie To opowieść o tym, jak się pamięta
To opowieść o tym, jak się pamięta
Wczoraj 16:17 „Skóra po dziadku to opowieść o tym, jak się pamięta. Próbuję mówić o sposobie zapamiętywania albo sposobie zakłamywania przeszłości, niepamiętania różnych rzeczy, wynajdowania sobie alibi przez konkretnych ludzi i konkretne społeczności”
Magazyn
Zdjęcie Kto się boi Sarah Kofman?
Kto się boi Sarah Kofman?
Wczoraj 15:33 „Kofman. Podwójne wiązanie” Janusza Margańskiego i Moniki Muskały w reż. Katarzyny Kalwat, koprodukcja Nowego Teatru w Warszawie i Festiwalu Nowe Epifanie. Pisze Michał Centkowski w „Vogue Polska”.
Magazyn
Ludzie
Realizacje repertuarowe
Teatry i instytucje

Jan Kulczyński (11 sierpnia 1931 – 12 kwietnia 2015). Wspomnienie

Dziesięć lat temu, 12 kwietnia 2015, zmarł mój ojciec, Jan Kulczyński. Zawsze rozmawialiśmy dużo, ale o jedno nigdy go nie pytałam, a on sam o tym nie mówił: nie pytałam o konkretny kształt jego wczesnych przedstawień – tych, których widzieć nie mogłam, z lat 50. i 60., a częściowo 70.
Pisze Agnieszka Kulczyńska.

To opowieść o tym, jak się pamięta

Skóra po dziadku to opowieść o tym, jak się pamięta. Próbuję mówić o sposobie zapamiętywania albo sposobie zakłamywania przeszłości, niepamiętania różnych rzeczy, wynajdowania sobie alibi przez konkretnych ludzi i konkretne społeczności
– zapowiada swój nowy spektakl pt. „Skóra po dziadku” w Teatrze Łaźnia Nowa reżyser Mateusz Pakuła w rozmowie z PAP.