Sny, ballady i mogiły
Realizatorzy Ballad i romansów przełożyli ludowość na popkulturę, romantyczną fantastykę na thriller z zombie; w warkocze wielkości dinozaurów, pytonów, lin cumowniczych wplatali elementy z popularnej gry komputerowej; balladowego tonu szukano w ciężkich uderzeniach, rapie, muzyce elektronicznej, w formule koncertu; legendy wiejskie przekładano na miejskie opowieści
Dzieła zebrane Juliusza Słowackiego
W przypadku dramatów głównym problemem edytorskim są warianty tekstu, obejmujące większe fragmenty, części bądź nawet całe sceny, co do których autor nie podjął decyzji (czyli: nie zaznaczył jej wyraźnie poprzez skreślenie). Czasami linearny przebieg akcji wskazuje na jeden z wariantów, ale bywa, że taki „logiczny” i oczywisty wybór jest akurat… skreślony przez autora
Śmierć romantyka
Ani Słowacki, grający na giełdzie realista, ani genialny, choć neurotyczny Norwid, nie świadczyli życiem i temperamentem o swojej romantyczności. Każdy z nich przegrał na swój sposób, ale wystarczy spojrzeć na zdjęcie pośmiertne Mickiewicza, żeby przyznać, że ten umęczony rycerz przegranej sprawy, nie zginął od niczego innego, jak od swojego romantyzmu właśnie, realizowanego konsekwentnie i z uporem
Ukraina mówi: „Przyjdę!”. Piotr Cieplak w rozmowie z Pawłem Stangretem
To nie jest tak, że Polacy są dobrzy a Ukraińcy źli, czy odwrotnie. To jest niesłychanie złożone. Szaleństwo mordowania obejmuje obie strony. Krew się leje. To jest Smarzowski
Romantyzm ujdzie cało. Jerzy Machowski w rozmowie z Jarosławem Cymermanem
Jeżeli dzisiaj chcemy zrozumieć i współodczuć dramat bohatera romantycznego, to musimy te wielkie sprawy zobaczyć jako osobiste
Pozostałe numery
Nr 31: Je suis un cabotin
W polskiej literaturze ikonicznym wcieleniem kabotyna jest Papkin (na naszej okładce w brawurowej interpretacji Romana Polańskiego). Je suis un cabotin – śpiewał Charles Aznavour, a piosenkę przywołuje Marek Kondrat, który w rozmowie z Marylą Zielińską wyjaśnia, dlaczego aktorstwo nierozerwalnie wiąże się z postawą kabotyna. Gra obliczona na efekt ma długą tradycję na naszych scenach, o czym przypomina Dorota Jarząbek-Wasyl. Dorota Kozińska opisuje to zjawisko na gruncie opery. Recenzją Marka Troszyńskiego z książki Marty Justyny Nowickiej Słowacki. Wychodzenie z szafy otwieramy w RAPTULARZU nową rubrykę CZYTELNIA, w której nieregularnie będziemy publikować teksty o książkach ważnych i mądrych, ale także – ku przestrodze – o książkach niemądrych.
czytaj 
Nr 30: Trzy kobiety
Peerelowscy propagandziści obrzydzili nam Dzień Kobiet. Chcemy przełamać złą tradycję, dlatego proponujemy trzy portrety – kobiet tworzących z mężczyznami artystyczne duety, które odegrały znaczące role w różnych okresach polskiego teatru. Przypominamy słabo obecne w feministycznych narracjach Stanisławę Perzanowską, prawą rękę Stefana Jaracza (piórem Stanisława Godlewskiego) i Krystynę Skuszankę, żonę i artystyczną partnerkę Jerzego Krasowskiego (tekstem Rafała Węgrzyniaka). Kalina Zalewska analizuje twórczą drogę reżyserki Moniki Strzępki i dramaturga Pawła Demirskiego. Nasza felietonistka Dominika Kluźniak konfrontuje dziecięce marzenia o byciu aktorką z ich spełnieniem w dorosłym życiu.
czytaj
Nr 29: Teatr ukraińskich uchodźców
24 lutego 2022 rosyjskie wojska najechały Ukrainę. Ale wojna trwa od dziewięciu lat, od ataku na Donbas i aneksji Krymu. Ukrainę opuściło blisko dziewięć milionów uchodźców, głównie kobiet i dzieci. Wśród nich – ludzie sztuki, część znalazła w Polsce warunki do pracy. Na naszych oczach powstaje nowy ukraiński teatr, dlatego oddaliśmy głos jego twórczyniom. Ołena Apczel próbuje odpowiedzieć na pytanie, czy teatr zdołał opisać choć część zmian, które pod wpływem wojny zaszły w Ukrainie i na świecie. Skutki uchodźstwa dla tożsamości narodowej Ukraińców rozważa Anastasija Hajszeneć, postulując powstanie stałej sceny ukraińskiej w Polsce. Dominik Gac rozmawia z dramatopisarką Leną Laguszonkową, a Dorota Kowalkowska – z Inną Siemicz, dyrektorką organizacyjną Festiwalu Korczak. Joanna Szczepkowska pisze o różnych kontekstach teatru wojny. Za współpracę nad numerem redakcja „Raptularza” dziękuje Annie Chylak, Natalii Krasylnikowej, Ołeksandrze Stopnyk, Lenie Tworkowskiej.
czytaj
Nr 28:
Musical po polsku
Czy polski musical przeżywa złotą epokę? Czy po serii realizacji, dla których kanwą były dzieła Prusa, Reymonta, Tyrmanda, Krajewskiego, Sapkowskiego, Kapuścińskiego, Brzechwy… przyszedł czas na naszą historię i jej bohaterów, od Paderewskiego przez Sendlerową po Frasyniuka? Irena w Teatrze Muzycznym w Poznaniu czy krakowsko-gdański 1989 spotkały się z ogromnym zainteresowaniem publiczności. Z reżyserką tego drugiego przedstawienia, Katarzyną Szyngierą, rozmawia Piotr Sobierski; Barbara Pitak-Piaskowska przypomina historię polskiego musicalu po 1989 roku, a Wojciech Kępczyński – jeden z ojców założycieli rodzimego teatru musicalowego – mówi Marcinowi Zawadzie o swoim rozumieniu „musicalu po polsku”. Numer zamyka buntowniczy felieton Dominiki Kluźniak.
czytaj
Nr 26: Punkty za pochodzenie
albo o wstydzie
Tematem numeru jest „wstyd”, ironicznie nazwany przez nas „punktami za pochodzenie”, ale wydarzeniem (nie tylko numeru!) – wygrana Anny Rochowskiej w konkursie na dyrektora TR Warszawa; Maryla Zielińska zapytała nową szefową o program. A wstyd…? Może być związany z pochodzeniem społecznym, seksualnością, historią rodziny lub ojczyzny. Tematy te wręcz obsesyjnie podejmuje polski teatr. To moda czy skutek wciąż nieprzepracowanych traum? Zagadnienie rozważają Grzegorz Kondrasiuk i Dominik Gac, który rozmawia także z Maciejem Gorczyńskim, reżyserem niedawnej prapremiery dramatu „Grupa krwi” Anny Wakulik. A nasza felietonistka Dominika Kluźniak dziwi się kaprysom swojej pamięci...
czytaj
Nr 25: Koniec i początek
Koniec roku prowokuje do bilansu i stawia pytanie o to, co dalej. „Raptularz” e-teatru nie chce być gorszy od innych, dlatego Małgorzata Piekutowa w subiektywnym przeglądzie przypomina rok 2022 w polskim teatrze. Tradycję widowisk na Nowy Rok i wystawień „Nowego Roku" w XIX wieku rekapituluje Dorota Jarząbek-Wasyl. Nasza felietonistka Joanna Szczepkowska pisze o tym, jak trudno teatrowi dogonić życie, jednocześnie składając Państwu życzenia na Nowy Rok, pod którymi podpisuje się redakcja: UVIDÍME SE V DIVADLE!!!
czytaj
Nr 24: GRAND OPERA TRIO
„Od roku, od dwóch lat tak nam się właściwie marzy (mnie może bardziej niż Krzyśkowi) zrealizowanie olbrzymiej opery współczesnej – chodzi o grand opéra, jak w XIX wieku. Szukamy kogoś, kto by ją mógł napisać i zrealizować” – tak Małgorzata Szczęśniak odpowiedziała Łukaszowi Grabusiowi na pytanie o marzenia związane z operą. Doktorat honoris causa Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie przyznany Krzysztofowi Warlikowskiemu i Małgorzacie Szczęśniak w tym roku uzmysławia, że mamy do czynienia z klasykami teatru (pisze o tym Dorota Kozińska). Właśnie mija trzydzieści lat ich nieprzerwanej współpracy i ćwierćwiecze współpracy z Pawłem Mykietynem (z kompozytorem rozmawia Adam Suprynowicz). Czy nie czas na zrealizowanie tego marzenia w tym gronie? Wszak mają już na koncie kameralną operę „Ignorant i szaleniec", wystawioną w 2001 roku w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie.
A felietonistka Dominika Kluźniak pisze o piekle aktorów…
czytaj
Nr 23: INNY
Inny to nie-ja; to każdy, wobec którego możemy się zdystansować. Uwagami o performowaniu „inności” nie tylko na scenie dzieli się Michał Zadara. Piotr Dobrowolski i Jakub Moroz spierają się o kategorię Innego, także na terytorium wojny światopoglądowej tradycjonalistów i postępowców. Michał Smolis pisze o aktorstwie zmarłego niedawno Franciszka Pieczki, mistrza w kreowaniu postaci outsiderów na scenie i ekranie. Numer zamyka „inny” felieton Joanny Szczepkowskiej.
czytaj
Nr 22: Królowa
Ile waży korona? Czy berło jest takie ciężkie? Jaka rola jest przypisana głowie rodu królewskiego? Jaką cenę płaci się za życie na świeczniku? 8 września 2022 roku zmarła Elżbieta II, monarchini, która zasiadała na brytyjskim tronie od siedmiu dekad. Już za życia jej wizerunek stał się elementem kultury popularnej. Jej życiu potraktowanemu jako performance i pogrzebowi jako widowisku przygląda się Piotr Dobrowolski. Jolanta Kowalska udowadnia, że Marie Stuart i Elżbiety, choć przegrane jako kobiety i królowe, wciąż zwyciężają w teatrze polskim po ’89 roku. „O człowieku w opakowaniu królowej”, czyli o rolach Ubicy, Elektry, Fedry, Klitajmestry, Elżbiety, Danuta Stenka opowiada Michałowi Smolisowi. Numer wieńczy felieton Dominiki Kluźniak o aktorkach, aktoreczkach i aktorzycach.
czytaj
Nr 21: Teatr śmierci / śmierć w teatrze
„Kim byliśmy – wy jesteście, kim jesteśmy – wy będziecie” – brzmi przesłanie umarłych do żyjących. Śmierć nie czyni wyjątków, dotknie każdego. Od zarania dziejów wszystkie kultury próbują ją oswoić za pomocą rytuałów. Ciało zmarłego budzi ambiwalentne uczucia – strach i wstręt mieszają się z potrzebą wyrażenia szacunku duszy, która zwłóczyła kostium. Z tym fundamentalnym zagadnieniem od zawsze mierzy się teatr; z drugiej strony scena niejeden raz świadkowała śmierci w trakcie przedstawienia. Antonina Grzegorzewska przeciąga nić między zwyczajami grzebalnymi ludu z indonezyjskiej miejscowości Toraja, twórczością Jonasza Sterna a teatrem Tadeusza Kantora. Alicja Müller podejmuje temat danse macabre, przerabiany zarówno przez klasyków popkultury, jak i polskich twórców teatru tańca. O przypadkach śmierci aktorów w teatrze w XIX wieku pisze Dorota Jarząbek-Wasyl. Joanna Szczepkowska wieszczy narodziny współczesnego Sofoklesa, który opisze niedawną halloweenową tragedię w Seulu.
czytaj
Nr 20: Wina i (nie)pamięć
8 sierpnia 2022 roku zmarła Zofia Posmysz, więźniarka Auschwitz i pisarka. W słuchowisku „Pasażerka z kabiny 45” odnosiła się do obozowej traumy, na jego motywach powstał film, książka i opera Mieczysława Wajnberga. Historię Posmysz i recepcję jej najsłynniejszego dzieła opowiada Dorota Kozińska. 22 września tego roku w Teatrze Polonia w Warszawie odbyła się polska prapremiera monodramu Christophera Hamptona „Życie pani Pomsel”. W roli sekretarki ministra propagandy Trzeciej Rzeszy Josepha Goebbelsa wystąpiła Anna Seniuk. Michał Smolis rozmawia z reżyserem przedstawienia Grzegorzem Małeckim, a Kalina Zalewska przypomina obecność w polskim teatrze tematu winy Niemców, ich odpowiedzialności i pamięci o drugiej wojnie światowej. Numer wieńczy felieton Dominiki Kluźniak.
czytaj
Nr 19: Peter Brook
„Tobą się kończy ta pieśń, dawny boże”? Frazą Słowackiego o Mickiewiczu pytamy, czy śmierć Petera Brooka (2 lipca 2022) jest kolejnym punktem zwrotnym w historii bardzo ważnego nurtu teatru XX i XXI wieku, nazwijmy go reżysersko-autorsko-mistrzowsko-antropologicznym. „Sąd zostawiamy wiekom”, a dziś posłuchajmy świadków tych poszukiwań. Mirosław Kocur pisze o „dwóch bogach” – Brooku i Jerzym Grotowskim. Dominik Gac szuka inspiracji w książkach Petera Brooka, Michał Smolis pyta Macieja Prusa, niegdysiejszego aktora Grotowskiego, widza inscenizacji Brooka, o lekcje Mistrzów. Numer wieńczy polemika Joanny Szczepkowskiej z felietonem Grzegorza Małeckiego „O Dejmku".
czytaj
Nr 18: TR Warszawa
– koniec czy początek?
Czerwcowe oświadczenie całego zespołu aktorskiego TR Warszawa, w którym artyści ponowili wotum nieufności wobec dyrekcji teatru – Natalii Dzieduszyckiej i Grzegorza Jarzyny – jest wydarzeniem bez precedensu. Co takiego wydarzyło się za drzwiami TR Warszawa? Dlaczego zespół odwrócił się od swojego lidera i współtwórcy wielu sukcesów? Jolanta Kowalska analizuje fenomen aktorstwa tego zespołu, który kształtował – obok Jarzyny – Krzysztof Warlikowski. Maryla Zielińska przygotowała kronikę konfliktu i rozmawia z Moniką Frajczyk o przyszłości sceny. Grzegorz Jarzyna odmówił nam wywiadu, rozmowę przesunął w nieokreśloną przyszłość. Numer wieńczy felieton Dominiki Kluźniak.
czytaj
Nr 17: O młodości
„Aktor się zaczyna, kiedy się kończy” – to zdanie, które przed laty miał wypowiedzieć Jan Nowicki, wciąż jest w mocy. Nie wszystkich, którzy uprawiają zawody artystyczne, dotyczy cenzus wieku. Dowodem benefisowa rola Krzesisławy Dubielówny – aktorki, która za rok obchodzić będzie sześćdziesięciopięciolecie pracy scenicznej – w przedstawieniu Pani Ka patrzy na morze w Teatrze Polskim we Wrocławiu. Portret artystki kreśli Jolanta Kowalska. Status nestora w polskim teatrze ma piękną tradycję, pisze o niej Dorota Jarząbek-Wasyl. Barbara Osterloff przypomina karierę zmarłego kilka miesięcy temu Ignacego Gogolewskiego, który w ósmej dekadzie życia ponownie doświadczył twórczej młodości. Michał Smolis ogłasza fragmenty niepublikowanych rozmów z Danutą Szaflarską, występującą na scenie po ukończeniu stu lat. Temat numeru puentuje felieton Joanny Szczepkowskiej.
czytaj
Nr 16: O krytyce
Ktoś kiedyś zwrócił uwagę, że żadnemu krytykowi potomni nie postawili pomnika. Temat użyteczności krytyki teatralnej powraca przy różnych okazjach. Kto ma prawo pisać o teatrze? Jak pisać o teatrze? Wreszcie – czy zawód krytyka teatralnego ma przyszłość, czy już tylko przeszłość?
Jeszcze do końca września w Instytucie Teatralnym można oglądać wystawę o Marcie Fik, pomimo upływu lat wciąż przywoływanej jako wzór krytyczki. W oparciu o materiał zebrany na potrzeby ekspozycji Joanna Biernacka-Płoska podjęła próbę rekonstrukcji osobowości tej wybitnej badaczki i kronikarki teatru drugiej połowy XX wieku. Marek Piekut przypomina Józefa Keniga, jednego z najwybitniejszych krytyków teatralnych XIX wieku. Ponadto publikujemy osiemnaście kwestionariuszy recenzentów, którzy zechcieli odpowiedzieć na ankietę rozesłaną przez redakcję „Raptularza”. Całość numeru wieńczy felieton Grzegorza Małeckiego o Kazimierzu Dejmku.
czytaj
nr 14/15: Jerzy Trela
15 maja 2022 roku zmarł Jerzy Trela, jeden z największych polskich aktorów. Podwójny numer RAPTULARZA poświęcamy artyście, który przeszedł do historii teatru przede wszystkim rolami w repertuarze romantycznym, ale też jako aktor charakterystyczny. Uważał, że sukces teatru opiera się na pracy zespołu, a ostatnie lata, nie mniej twórcze, spędził bezdomny niczym Lear. Maria Prussak pisze o mistrzowskim warsztacie aktora i o skromności człowieka. W niepublikowanym wywiadzie Jerzy Trela opowiada Maryli Zielińskiej o współpracy z Jerzym Grzegorzewskim. Pracę z aktorem wspominają Anna Augustynowicz, Ewa Konstancja Bułhak, Barbara Hanicka, Przemysław Stippa, Artur „Baron” Więcek. Numer wieńczą felietony Dominiki Kluźniak i Joanny Szczepkowskiej.
czytaj
nr 12/13: Cancel Russian Culture
Trwa barbarzyński najazd Rosji na Ukrainę. Świat stanął wobec dylematu, jak traktować kulturę najeźdźcy. Bojkotować klasyczne dzieła sztuki rosyjskiej, unieważniając całą kulturę bez wyjątków czy poprzestać na artystach popierających Putinowski reżim? Oddajemy głos polskim artystom wielokrotnie i z sukcesem pracującym w ZSRR i Rosji: Pawłowi Delągowi, Karolinie Gruszce, Krystianowi Lupie, Ewie Szykulskiej, Krzysztofowi Zanussiemu. Dorota Kozińska opisuje postawy środowiska operowego. Joanna Szczepkowska wspomina wizyty za wschodnią granicą i zderzenia z mentalnością Rosjan. Bojkotować czy nie: debatują Piotr Dobrowolski i Jakub Moroz; Michał Smolis pyta Piotra Skwiecińskiego, wydalonego z Rosji dyrektora Instytutu Polskiego.
czytaj
nr 11: Imagine
Imagine Johna Lennona (1971) dla jednych jest hymnem kontrkultury, inni widzą w nim naiwny (lub totalistyczny) manifest. W najnowszym przedstawieniu Krystian Lupa zajmuje się utopią pacyfizmu w kontekście wojny na Ukrainie. Do jakich doszedł wniosków – piszą Kalina Zalewska i Małgorzata Piekutowa. Maryla Zielińska rozmawia z Andrzejem Kłakiem, który w tym spektaklu gra jedno z trzech wcieleń Antonina Artauda. Numer wieńczy felieton Dominiki Kluźniak – tym razem w formie szczególnej ankiety.
czytaj
nr 10: O śmiechu
Śmiech jest potrzebny do życia jak powietrze – im czasy trudniejsze, tym bardziej jesteśmy go złaknieni. Równie ważny jest w teatrze. 3 czerwca – dokładnie sto lat temu – urodził się Wiesław Michnikowski, jeden z najwybitniejszych polskich aktorów komicznych; jego role Fredrowskie analizuje Michał Smolis. Być może największym spośród poprzedników Michnikowskiego był Alojzy Żółkowski (syn); fenomen sztuki i popularności Żółkowskiego, na którego pogrzebie stawiła się jedna czwarta mieszkańców XIX-wiecznej Warszawy, opisuje Agnieszka Wanicka. O rozmaitych aspektach komizmu Beata Guczalska rozmawia z Juliuszem Chrząstowskim, aktorem Starego Teatru w Krakowie. „Małym traktatem o śmiechu” rozpoczyna współpracę z „Raptularzem” Joanna Szczepkowska.
czytaj
nr 9: Dzień matki
Figura matki zajmuje szczególne miejsce w polskiej kulturze. Jolanta Kowalska diagnozuje obraz Matki Polki w polskim dramacie klasycznym i współczesnym, odwołując się do jego scenicznych wcieleń. Dorota Jarząbek-Wasyl opisuje macierzyństwo gwiazd teatru w XIX wieku, Maria Maj w rozmowie z Marylą Zielińską opowiada o współpracy z młodym pokoleniem twórców w TR Warszawa, a bohaterką felietonu Dominiki Kluźniak jest MPA (Matka Polka Aktorka).
czytaj
nr 8: Teatr gwiazd – teatr obywateli
W tym numerze „Raptularza” prezentujemy obywatelskie postawy aktorów, którym status ulubieńców publiczności nie wystarczał. Agnieszka Wanicka pisze o społecznym zaangażowaniu teatru w XIX wieku, w „epoce gwiazd”; Michał Smolis przypomina Irenę Eichlerównę, legendarną aktorkę wieku XX, i rozmawia z Mają Ostaszewską o łączeniu pracy zawodowej z aktywizmem; Maryla Zielińska pyta Bartosza Opanię, dlaczego zaciągnął się do 6. Mazowieckiej Brygady Obrony Terytorialnej.
czytaj
nr 7: UA – ТУТ
Od 24 lutego Rosja eskaluje barbarzyńską wojnę najeżdżając wolny kraj – Ukrainę. Każdego dnia dochodzą do nas informacje o nowych zbrodniach. Nasze oczy nieustająco zwrócone są na wschód. Podziwiamy odwagę i hart osamotnionego w walce narodu i jego przywódcę – Wołodymyra Zełenskiego, który z aktora przeobraził się w męża stanu. W najnowszym numerze RAPTULARZA wnikliwą analizę tej przemiany daje Piotr Dobrowolski. Monika Strzępka w rozmowie z Małgorzatą Piekutową zastanawia się, czy i jak wojna w Ukrainie waloryzuje jej plan zbudowania feministycznej instytucji pod szyldem Teatru Dramatycznego. Artem Manuilov opowiada Grzegorzowi Kondrasiukowi o Nastii w Teatrze Powszechnym i co – jego zdaniem – w czasie wojennym powinny czynić muzy. A Dominika Kluźniak wyjaśnia, dlaczego odmawia gry w rosyjskim repertuarze.
czytaj
Nr 6: PRL – nostalgia i resentyment?
PRL. Dla jednych – zniewolenie i piekło na ziemi, dla drugich – szansa na społeczny awans. Życie pod sowieckim butem w latach 1944–1989 dotyczyło wszystkich: ludzi prawych i cynicznych łajdaków, prześladowanych i prześladujących, także milczącą masę. W ostatnich latach nie tylko polski teatr z lubością przywołuje obrazy minionego systemu. I choć powstają dzieła rozliczeniowe, większy rozgłos zyskują przedstawienia, które budują analogię między PRL-em a Polską współczesną, dowodząc ahistorycznej świadomości i niedostatków edukacji ich twórców.
Piotr Dobrowolski i Jakub Moroz szukają źródeł fascynacji PRL-em we współczesnej kulturze. Jacek Fedorowicz opowiada Pawłowi Płoskiemu o Polsce Ludowej z perspektywy świadka epoki. Joanna Godlewska w cyklu „Z archiwów” pisze o działaniach SB wobec środowiska krakowskiego. Katarzyna Lemańska opisuje „PRL-owskie” premiery ostatniego sezonu.
czytaj Piotr Dobrowolski i Jakub Moroz szukają źródeł fascynacji PRL-em we współczesnej kulturze. Jacek Fedorowicz opowiada Pawłowi Płoskiemu o Polsce Ludowej z perspektywy świadka epoki. Joanna Godlewska w cyklu „Z archiwów” pisze o działaniach SB wobec środowiska krakowskiego. Katarzyna Lemańska opisuje „PRL-owskie” premiery ostatniego sezonu.
Nr 5: Travesti. Kostiumy płci
Przez wieki nikogo nie dziwili mężczyźni grający kobiece role. Dziewiętnastowieczne aktorki chętnie wcielały się w męskich bohaterów. Dlaczego współcześnie aktorka w roli Hamleta czy Konrada wciąż budzi ekscytację? Kolejny numer RAPTULARZA otwiera esej Doroty Jarząbek-Wasyl poświęcony płciowym transgresjom aktorek w dziewiętnasto- i dwudziestopierwszowiecznym teatrze. Małgorzata Hajewska-Krzysztofik opowiada Beacie Guczalskiej o swoich scenicznych wcieleniach w męskich bohaterów. Teresa Budzisz-Krzyżanowska, Jaśmina Polak, Dominika Kluźniak, Halina Łabonarska i Dominika Bednarczyk, i dzielą się uwagami o pracy nad Hamletem, Iwanem Tryleckim, K., Learem i Konradem. Michał Smolis wspomina zmarłą niedawną Barbarę Krafftównę. Numer wieńczy kolejny felieton Dominiki Kluźniak.
czytaj
Nr 4: Dyrektor teatru
Dyrektor teatru to urzędnicza funkcja czy misja artystyczna albo społeczna? Z pewnością wybór na to stanowisko generuje mnóstwo konfliktów, nie tylko natury artystycznej. O tych i innych aspektach dyrektorowania opowiadają nasi bohaterowie: Anna Augustynowicz, Jan Englert, Danuta Marosz, Marek Mokrowiecki, Ewa Pilawska
czytaj
Nr 3: ŁOM
Ten numer RAPTULARZA poświęcamy jednemu z największych polskich aktorów. Tadeusz Łomnicki (1927–1992): kreator, potwór, mistrz. Król Lear, który umarł na scenie
czytaj
Nr 2: MARCIN CZARNIK
Jolanta Kowalska, Rider on the Storm / Chłopak z okładki – Maryla Zielińska rozmawia z Marcinem Czarnikiem / Marcin Zawada o nowych premierach na Broadwayu / rozmowa z Anną Sroką-Hryń o kształceniu aktorów musicalowych / Słowo Dominiki Kluźniak
czytaj
Nr 1: A więc wojna!
O konsekwencje stanu wojennego zapytaliśmy Ewę Dałkowską, Małgorzatą Dziewulską, Janusza Opryńskiego, Macieja Prusa i Jerzego Trelę; Kwestia infernalna, czyli felieton Grzegorza Małeckiego; Cezary. Joanna Godlewska wspomina Cezarego Niedziółkę; Anarchiści dyskursu. Piotr Dobrowolski i Jakub Moroz dyskutują o sporach światopoglądowych; Chory na polskość. Rozmowa z Magdaleną Raszewską o Kazimierzu Dejmku.
czytaj