40 lat temu umarł Stanisław Rembek – świadek wojen, pisarz pechowy

„Karol Irzykowski mówił przed wojną: jest Beck, jest Szembek, ale za kilkanaście lat będzie tylko Rembek. Zobaczycie! Niestety - praktycznie zapomniany, zmarły 21 marca 1985 roku Stanisław Rembek wydał tylko kilka, ważnych jako świadectwa historyczne i wybitnych literacko, książek”

Peter Brook w poszukiwaniu tajemnicy Szekspirowskiej „Burzy”

„Burza to tajemnica. Istotą sztuki nie jest ani teatralna, ani sceniczna iluzja, ale samo życie; złudzenie życia badanego poprzez najdelikatniejsze z ujęć – przez współczującą wizję ludzkiej komedii - mawiał o sztuce Szekspira wybitny reżyser Peter Brook. Sam mierzył się z Burzą pięciokrotnie. O artyście przypominamy w 100-lecie urodzin”

Odszedł pan Jurek – ostatni (?) nawigator teatralnego objazdu

„Odszedł pan Jerzy Hupa, kierowca teatralnego autobusu zwanego Batorym. Jechaliśmy na tym samym wózku – skoro Teatr Lubuski w tamtym czasie połowę z 400 granych rocznie spektakli prezentował w objeździe – teatralny wehikuł pełnił rolę fundamentalną, tzn. bez pana Jurka i jego Sanosa vel Batorego ani rusz!”

Opowieść o mistrzu aktorstwa

„Książka w niezwykle sugestywny sposób oddaje charakter Wojciecha Pszoniaka. To artysta bezkompromisowy, autentyczny i pełen pasji, który swoje aktorstwo traktował jako misję. W rozmowie z Terlecką-Reksnis dzieli się refleksjami na temat budowania postaci – mówi o gestach, mimice, dźwiękach i ciszy, które składają się na pełnię sceniczną”

Prof. Barbara Osterloff: myślę o Leszku Mądziku jako o wizjonerze teatru, o wybitnym artyście

„W latach 80. zrealizował Wilgoć, Wędrowne, Brzeg, Wrota. To były już spektakle, które umacniały pozycję Leszka Mądzika jako twórcy teatru autorskiego, teatru narracji plastycznej, a jednocześnie teatru bezsłownej prawdy, w którym poprzez poszukiwania bardzo nowatorskie i bardzo osobne on stale opowiadał o dramacie ludzkiej egzystencji”

Christopher Hampton o „Całkowitym zaćmieniu”: Rimbaud i Verlaine są ciekawsi niż królowie

„Pracując nad scenariuszem, trzeba zacząć od zera, na nowo wyobrazić sobie całą historię. Niebezpieczeństwo związane z adaptowaniem sztuk na potrzeby kina polega na tym, że one nadal pachną teatrem. Starałem się więc dokonać tylu zmian, ilu mogłem”

Uwięzieni w dorosłości

„Nasza Kraina Czarów osadzona jest we współczesności, w czasach mediów społecznościowych, internetu, postępu technologicznego, coraz częstszego poczucia odrzucenia, potrzeby przynależności, ale też narcyzmu i braku akceptacji siebie samego”

Janusz Opryński o Leszku Mądziku: był artystą metafizycznym

„Śmiało mogę powiedzieć, że inspirowałem się niezwykle jego teatrem, który poszukiwał rzeczy ostatecznych, duchowych. Poszukiwał Boga swoimi środkami teatralnymi, których z żadnym innym teatrem nie można porównać (...) Odszedł wielki Człowiek”