Piotr Machalica

„Jego pasją była piosenka aktorska. Śpiewał piosenki Młynarskiego, Kofty, Okudżawy i Brassensa. W Częstochowie żegnał się z publicznością spektaklem MACHALista przebojów”

BTL na żywo, hybrydowo i online

„- Zważywszy na to, jak wyglądał miniony rok, na razie obserwujemy spokojnie, co się dzieje. Nasz repertuar realizujemy krok po kroku, ale jeśli chodzi o premiery - trochę plany modyfikujemy. Póki co, stawiam obecnie na spektakle najwyżej ośmioosobowe. Do wieloobsadowych przedstawień wrócimy, gdy poziom ryzyka będzie mniejszy”

Zmarła tancerka, choreograf i reżyser Anna Majer

„Nie żyje Anna Majer tancerka, choreograf, reżyser oraz wykładowc akademicki - poinformowano na stronie Związku Artystów Scen Polskich (ZASP). Majer zadebiutowała jako choreograf na scenie Opery Śląskiej w Bytomiu, przygotowując "Bolero" Ravela. "Spektakl zachwycił publiczność i krytyków, został nagrodzony Złotą Maską" - czytamy we wpisie.”

Jakub Gierszał: Aktorstwo to tylko namiastka prawdziwych przeżyć

„Szukam zawsze w sobie ekwiwalentu autentycznych przeżyć, by przekazać widzom choć ich namiastkę. W końcu o to przecież chodzi w kinie: by oddać czyjeś emocje. Aby drugi człowiek przez swoją empatię je poczuł i zrozumiał, a przez to wzniósł się do poziomu przestrzeni, która jest choć trochę wyższa niż codzienność, w której funkcjonujemy”

Staśko, Wojcieszek, Paczocha, Wawrzyniak. Mocni półfinaliści Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej

„W półfinale Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej znalazło się 40 nowych dramatów. Kilka jest już znanych z polskich scen. To m.in. teksty Martyny Wawrzyniak, Jolanty Janiczak i feministycznej aktywistki Mai Staśko”

Terminus A Quo ma już 45 lat, czyli jak wstąpić do muzeum teatru alternatywnego?

„- O nas w Polsce za komuny mówiło się: to ci, którzy grają "Skowyt" - wspomina Edward Gramont, szef teatru. W czym tkwi siła nowosolskiej alternatywy?”

Alicja Telatycka. Wielka dama białostockiej sceny

„„Spiżowe emploi”, sumienne i bezkompromisowe podejście do pracy i niekwestionowany status gwiazdy sprawiały, że mogła się wydawać osobą zimną i zachowującą dystans. Nie jest to prawda – miała grono oddanych przyjaciół, a wszyscy aktorzy białostockiego „Dramatu”, którzy rozpoczynali swą przygodę ze sceną w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, uznawali ją za swoją mistrzynię i nauczycielkę zawodu”

Drugie życie dramatopery

„Nie sposób mi subiektywnie odnieść się do teatralnych wykonań dramatopery, mogę co najwyżej przywołać obraz wyłaniający się z tekstów krytycznych. Po ich lekturze wnoszę jednak, że estradowa wersja Orestei pod batutą Szymona Bywalca jest w zasadzie innym utworem, oczywiście nie w sensie muzycznego materiału, ale jego ekspozycji”