Marcin Dorociński nie trafia na łamy plotkarskich portali

„Chciał być strażakiem, potem marzyła mu się kariera piłkarska. Zanim zdał na studia aktorskie, był tylko raz w teatrze. Dzisiaj trudno wyobrazić sobie bez niego polskie kino ostatnich dwóch dekad”

Bohater mojej wyobraźni. Wojciech Pszoniak (1942-2020)

„Zdarzają się sytuacje, gdy wiadomość o czyjejś śmierci jawi się – wbrew ponurej oczywistości – jako niewiarygodna i trudna do przyjęcia. Do takich zaliczam zgon Wojciecha Pszoniaka, w którym nieco nawet szaleńczy żywioł życia buzował i kipiał w stopniu dalece przekraczającym przeciętność”

Wojciech Pszoniak: Z szarych Gliwic do kolorowego Paryża

„Wojciech Pszoniak był jednym z najwybitniejszych aktorów w historii polskiego teatru. Dla masowej publiczności był jednak głównie gwiazdą kina. Moryc Welt, Robespierre, Dziennikarz/Stańczyk, Korczak - to tylko niektóre jego wybitne kreacje”

Towarzystwo

„Nie wiem, Droga Madeleine, w jaki sposób tak szybko dotarła do Ciebie ta wiadomość, ale jest prawdą, że wraz z grupą innych historyków teatru zrezygnowałem z przynależności do Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych. Skoro zaś, Droga Przyjaciółko, dopytujesz o przyczyny tego wydarzenia, to oczywiście postaram się, aby jakoś pokrótce je tu przedstawić”

Migawki z Wojciechem Pszoniakiem

„W listopadzie 1980 w warszawskiej PWST Andrzej Wajda – namówiony przez Andrzeja Łapickiego – rozpoczął próby przedstawienia dyplomowego opartego na Dziadach Adama Mickiewicza. Starałem się uczestniczyć w próbach, na które przychodziło mnóstwo osób. Niektóre z nich miały pomóc Wajdzie, ponieważ demonstrował coraz większą bezradność, zmuszony pracować z aktorami bez wielkich doświadczeń oraz niezdolnych mu coś zaproponować. Pewnego dnia w sali teatralnej na drugim piętrze pojawił się Wojciech Pszoniak, który wtedy uczył w PWST adeptów reżyserii jak pracować z aktorem”

Kino, gdy zamknę oczy, się nie kończy. Spektakl trwa

„Mam nadzieję, że w chwili, gdy już na pewno otworzą się przede mną drzwi Wieczności, przypomni mi się dom mojej Mamy, Baboki, jak ją nazwał mój syn Grześ... I Baboka zgasi światło w swoim pokoju, gdy już usłyszy moje kroki na schodach - mówił w czerwcu, przed 90. urodzinami. Aktor Ryszard Ronczewski zmarł 17 października w swoim sopockim mieszkaniu. Zostanie w pamięci, w historii teatru i kina. W opowieściach”

Szczepkowska w Pudle

„W trakcie lockdownu, pierwszej fazy pandemii, Joanna Szczepkowska przyniosła do swojego mieszkania pudło. Duże, takie, do którego można wejść i w nim pobyć. Po co? Choćby po to, by schować się przed burzą lub ukryć przed tym, czego się boimy. Dobra kryjówka! Ale można zrobić w nim również teatr – taki najprawdziwszy, z regularnymi premierami, sprzedawanymi wejściówkami, zapowiedziami nowych prezentacji. Teatr Pudło”

Romuald Twardowski: Młodzi kompozytorzy, wyjdźcie z getta!

„Jest jakaś niepisana umowa, że nie wolno współczesnemu kompozytorowi wykroczyć poza reguły gry obowiązujące w środowisku”