Trudne sąsiedztwo. Bydgoszczanka skarży się na nocne hałasy dobiegające z... teatru

„Najpierw na policję, potem do prezydenta miasta, na koniec jeszcze do dzielnicowej - bydgoszczanka skarży się, gdzie może na głośne, nocne imprezy, które mają regularnie odbywać się w Teatrze Polskim w Bydgoszczy. Bydgoszczance mieszkającej w kamienicy niedaleko teatru spać nie daje puszczana nocami muzyka, krzyki, śmiechy, sen z powiek spędza jej też brak reakcji na jej prośby o zachowanie ciszy nocnej. Co na to dyrekcja teatru? ”

Olga Bończyk: Jest mi siebie ciągle mało

„Nie wpisuję się ze swoją twórczością w mainstreamowy nurt, nie silę się na modne projekty, które dobrze się sprzedają. Chcę być elegancką panią, czuć się dobrze w tym, co robię. Jeśli jakiś styl mnie nie kręci, nie zamierzam mu czapkować”

Teatr, który sprzyja pogłębianiu relacji rodzic - dziecko

„To, co odróżnia teatr najnajmłodszych, to fakt, że w żaden sposób nie jest blokowana dziecięca ekspresja. Nikt nikogo nie ucisza, nie mnoży zakazów. Przedstawienia mają nie tylko rozbudzać dziecięcą wyobraźnię, ale także stwarzać okazję do żywego reagowania na otoczenie i na sztukę”

Teatr wyspą tolerancji

„Naszym posłannictwem jest wychowanie młodego pokolenia poprzez kulturę i sztukę, bycie tubą propagandową bardzo nowoczesnych myśli. Trzeba mu wskazać, co należy zmienić, aby ocalić planetę Ziemię przed zagładą. Bo jest ona naszym wspólnym domem. A jedyne granice jakie są, to te wznoszone przez głupotę”

Lejbe i Sióra, czyli w teatrze polskim pies nie ma

„Opublikowana w 1821 roku w Warszawie późnooświeceniowa powieść Juliana Ursyna Niemcewicza Lejbe i Sióra, czyli Listy dwóch kochanków, kompletnie dziś zapomniana, ma mimo to zapewnione trwałe miejsce w historii i legendzie polskiego teatru, a to za sprawą profesora Bohdana Korzeniowskiego i jego pamiętnej metody egzaminowania studentów reżyserii warszawskiej PWST z ogólnej wiedzy literackiej – co działo się dobre pół wieku temu”

Znaki. Kilka uwag o dramacie Michała Zdunika "Gate 0"

„Zdunik umiejętnie pokazuje, jak paradoksalnym procesem jest życie, ale jednocześnie zmierza w stronę metafizyki, w stronę czegoś, co nieznane, niepojęte, nieodgadnione”

Michał Zdunik: Ta cała rzeczywistość nas prześladuje...

„Żyjemy w rzeczywistości, w której człowiekowi wydaje się, że będzie wieczny. Śmierć jest z obiegu kultury, codzienności zupełnie spychana. Nie chodzi o to, by o śmierci myśleć codziennie, ile mieć jej świadomość”

Naj… naj… naj… 41. Warszawskich Spotkań Teatralnych

„Wiesław Kowalski wybiera najlepsze jego zdaniem spektakle 41. Warszawskich Spotkań Teatralnych”