Zmarła Krystyna Miłobędzka

„W czwartek 17 kwietnia, nad ranem, zmarła Krystyna Miłobędzka (1932-2025) - poznańska poetka, autorka sztuk teatralnych dla dzieci, dramaturżka, laureatka Poznańskiej Nagrody Literackiej”

Z Technikum Leśnego na operowe sceny

„Droga Kamila Zdebla na operowe sceny nie była prosta. Artysta jest absolwentem Technikum Leśnego, a w młodości rapował oraz śpiewał w zespole ludowym. Teraz został laureatem Złotej Maski”

Zmarła Jadwiga Jankowska-Cieślak, pierwsza polska aktorka nagrodzona w Cannes

„Wybitna aktorka weszła do filmu kreacją w Trzeba zabić tę miłość (1972), ostatnią rolę teatralną zagrała niedawno w duecie z Danielem Olbrychskim w Przebłyskach. Premiera odbyła się 31 stycznia. Aktorka miała 74 lata”

Mario Vargas Llosa, geniusz prozy i niespełniony dramaturg

„Odszedł jeden z gigantów literatury, Mario Vargas Llosa (1936-2025). Prozaik, który lgnął do teatru. Nie był pierwszym pisarzem, który kochał teatr bez wzajemności. Już Wolter był przekonany, że jego twórczość dla sceny znacznie przewyższa wszystko, co poza tym napisał, ale potomni skazali jego dramaturgię na zapomnienie ”

Jadwiga Jankowska-Cieślak. Pożegnanie (15.02.1951-15.04.2025)

„Z jej odejściem polski teatr i kino – przede wszystkim polskie kino – ponoszą głęboką stratę”

Stabat Mater dolorosa

„W zakopiańskim kościele Świętego Krzyża niedzielnym koncertem zakończyły się powiatowe obchody 20-lecia śmierci świętego Jana Pawła II. Przed licznie zgromadzoną publicznością wystąpili artyści Krakowskiej Opery Kameralnej z koncertem-misterium Stabat Mater”

Mario Vargas Llosa – gigant literatury nie stronił od kontrowersji i angażował się w politykę

„Mario Vargas Llosa, jeden z najbardziej wpływowych pisarzy Ameryki Łacińskiej, nie stronił od kontrowersji i angażował się w politykę. Początkowo sympatyzował z ideami lewicowymi, ale później, rozczarowany ruchami rewolucyjnymi, kandydował na prezydenta Peru z ramienia centroprawicy”

Raz nadmiar, raz niedosyt

„Chłopak o urodzie przedwojennego inteligenta – tak określił mnie Andrzej Wajda. I ta łatka ciążyła mi przez wiele lat. Dopiero Władysław Kowalski zauważył we mnie poczucie formy – że mogę grać kogoś wbrew moim wizualnym warunkom”