Władza drżała w posadach, wieszcząc, że kilka soczystych słów z ust Marii Peszek, tęczowa flaga czy wspomnienie o Janie Pawle II i problemach Kościoła pogrzebią teatr im. Słowackiego - i tak pokiereszowany już i zbrukany "Dziadami". Tymczasem teatr stoi jak stał - a farsa, zwana odwołaniem dyrektora, trwa nadal.

Już przeszło tydzień czekam, aż urząd marszałkowski odpowie na moje pytania w sprawie trwającej procedury zmierzającej do odwołania dyrektora teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Czy minister kultury Piotr Gliński już ustosunkował się do tego planu (zgodnie z przepisami - musi)? Na jakim etapie jest teraz ta procedura? W końcu - czym kierował się marszałek, prosząc o opinię w sprawie Krzysztofa Głuchowskiego dwie małopolskie instytucje kultury, z czego jedna zajmuje się wystawianiem spektakli o żołnierzach wyklętych i objawieniach fatimskich, a drugą kieruje zastępczyni dyrektora Muzeum Papieskiego?

Dobór konsultantów słusznie dziwi - nikt już chyba nie ma wątpliwości, że spór o teatr im. Słowackiego jest w istocie wojną o wartości, nie finanse. Marszałek Witold Kozłowski i jego partyjni koledzy nieraz dali temu wyraz.