27 marca obchodzimy Międzynarodowy Dzień Teatru. To święto wszystkich ludzi teatru - twórców, realizatorów i wykonawców, ale również tych, bez których teatr nie mógłby istnieć - widzów. W tym roku, tak jak i w poprzednim, nie jest nam dane uczcić tego dnia odwiedzając teatr. Można jednak świętować w domu - oglądając spektakle online i wspominając teatralne doświadczenia. W subiektywnym zestawieniu Magdy Mielke przypominamy najważniejsze przedsięwzięcia, które ożywiły trójmiejski krajobraz teatralny w ciągu ostatniej dekady.

Teatry w Trójmieście
Międzynarodowy Dzień Teatru został ustanowiony w czerwcu 1961 r., na pamiątkę otwarcia Teatru Narodów w Paryżu, które miało miejsce 27 marca 1957 r. Ustanowienie Dnia Teatru zaproponował Arvi Kivimaa, prezydent Fińskiego Ośrodka Międzynarodowego Instytutu Teatralnego podczas 9. światowego kongresu Międzynarodowego Instytutu Teatralnego w Helsinkach. Odtąd Dzień Teatru jest obchodzony w ponad stu państwach na całym świecie.

Co roku sekretariat Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (ITI) zamawia u wybitnego człowieka teatru okazjonalne orędzie. Pierwsze w 1962 r. napisał pisarz Jean Cocteau. W tym roku autorką międzynarodowego przesłania jest brytyjska aktorka teatralna, telewizyjna i filmowa Hellen Mirren.

- To jest wyjątkowo trudny czas dla żywego teatru i wielu artystów, technicznych, teatralnych rzemieślników i rzemieślniczek. Ich wspólna profesja z założenia utkana jest z delikatnej tkanki. Być może właśnie ta od dawna utrwalona kruchość pozwala im teraz przetrwać tę pandemię przytomnie i z odwagą - czytamy w orędziu Helen Mirren.

Przypomnijmy sobie, czym żyło teatralne Trójmiasto w ciągu ostatniej dekady.

2011: rewolucja w Teatrze Miejskim
We wrześniu 2011 r., gdy Krzysztof Babicki obejmował funkcję dyrektora artystycznego, Teatr Miejski w Gdyni borykał się z licznymi problemami m.in. konfliktami w zespole i mizerną frekwencją. Wprowadzony nowy model zarządzania - rozdzielenie funkcji dyrektora artystycznego i naczelnego oraz duże zmiany w zespole aktorskim - zakończenie współpracy z czworgiem aktorów i zasilenie zespołu przez siedmioro nowych m.in. Szymona Sędrowskiego i Monikę Babicką z Teatru im. Osterwy w Lublinie, Dariusza Szymaniaka z Teatru Wybrzeże czy Macieja Wiznera z Teatru Śląskiego w Katowicach spowodowały, że gdyńska scena wyszła na prostą. Znacznie zwiększyła się liczba premier, a dzięki połączeniu pozycji ambitnych z lżejszym repertuarem udało się zainteresować widzów z różnych środowisk i wyprowadzić teatr z frekwencyjnej zapaści.