„Mimoza” Ewy Kaczmarek-Domagalskiej w reż. autorki, koprodukcja Muzeum Powstania Warszawskiego, Teatru Scena 96 i Republiki Sztuki Tłusta Langusta. Pisze Przemek Gulda na swoim koncie instagramowym. 

Bardzo osobista opowieść o Powstaniu Warszawskim, ale też o życiu w okupacyjnej stolicy, starannie unikająca wielkich słów, skupiająca się natomiast na jednostkowym, kobiecym doświadczeniu. Autorka nie podważa tradycyjnej narracji o powstaniu, ale sytuuje się nieznacznie obok niej. Pod względem formy to klasyczny monodram, oparty na wyrazistym aktorstwie, wspartym elementami teatru formy, jak w scenie, w której marynarka uroczo „zagrała” kochanka.