Kiedy pandemia ustąpi i znów będzie można żyć normalnie, to i do pięknie odnowionej Chatki Żaka wróci życie, równie żywiołowe jak kilkadziesiąt lat temu.

Pięćdziesiąt pięć lat to dostatecznie dużo, żeby ogromna część mieszkańców Lublina uważała, że Chatka Żaka stała w miasteczku akademickim zawsze. Jej remont musiał budzić emocje, szczególnie tych, którzy w latach studenckich potrafili spędzać tam więcej czasu niż na zajęciach na uczelni. A takich stałych bywalców – wśród nich byłam i ja – Chatka miała naprawdę niemało.
Zagłębie teatrów alternatywnych

W moich studenckich latach 70. ubiegłego wieku Chatka Żaka, czyli Akademickie Centrum Kultury UMCS, to było miejsce wyjątkowe, związane głównie z teatrami. Na specjalnych prawach działali tam giganci, czyli Gong 2 Andrzeja Rozhina i folklorystyczni tancerze Stanisława Leszczyńskiego. Początkujący amatorzy przygotowywali recitale czy spektakle, które zwykle żyły tylko dzień. I właśnie tu powstały studenckie teatry niezależne: Grupa Chwilowa, Scena 6 i działające do dziś Provisorium Janusza Opryńskiego, które szybko włączyły się w działalność opozycyjną wobec rzeczywistości PRL i dzięki którym o Lublinie przez długie lata miał mówiło się jako o zagłębiu teatrów alternatywnych.