Magazyn

Za kulisami Teatru Ludowego

29.07.2025, 11:16 Wersja do druku

Miał być teatrem dla robotników Nowej Huty i zaledwie sceną kameralną, ta właściwa Teatr Wielki nigdy nie powstała, a Teatr Ludowy stał się jedną z ważniejszych scen Krakowa. Tu pierwsze kroki stawiali m.in. Witold Pyrkosz i Franciszek Pieczka. My zajrzeliśmy tam, gdzie zazwyczaj w teatrze widzowie się nie pojawiają: na dach, do garderoby i charakteryzatorni, pod scenę i do chronionej pancernymi drzwiami piwnicy. Naszym przewodnikiem był Jerzy Maciej Fedorowicz, zastępca dyrektora Teatru Ludowego. Zapraszamy do zakamarków nowohuckiej sceny! Pisze Anna Piątkowska w „Dzienniku Polskim”.

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Za kulisami Teatru Ludowego. Zajrzeliśmy na dach i do piwnic za pancernymi drzwiami

Źródło:

„Dziennik Polski” online

Link do źródła

Autor:

Anna Piątkowska

Data publikacji oryginału:

28.07.2025

Teatry i instytucje

Teatr Ludowy

Przygoda na cztery języki

Prace nad tym projektem rozpoczęły się już dawno. Połączył ponad dwudziestkę młodych ludzi z Częstochowy (głównie uczniów Zespołu Szkół Przemysłu Mody i Reklamy im. Władysława Reymonta) i katalońskiego miasta Sant Cugat. Zanim wszyscy spotkali się w naszym mieście, dwa miesiące spędzili na wymyślaniu historii, pisaniu scenariusza, poznawaniu technik lalkarskich, projektowaniu kukiełek i scenografii

– pisze Zuzanna Suliga w portalu cgk.czestochowa.pl

Joanna Kołaczkowska – śmiech, który nie zamilknie

W Bielsku-Białej zapamiętamy ją między innymi z XXIII edycji Festiwalu Kabaretowego Fermenty w 2023 roku – to właśnie wtedy jej śmiech rozbrzmiewał także na naszej scenie. Dziś żegnamy artystkę, której mimika, głos i wyczucie absurdu na stałe wpisały się w pejzaż polskiej komedii

– pisze Agata Rucińska w portalu bielskirynek.pl

Sprawdź także

Scenograf Małgorzata Treutler i woda od kartofli jej Cioci Gieni

Dzisiaj 13:49 „Jako scenograf Margaret nie marnowała niczego, a przede wszystkim potrafiła stworzyć coś z niczego, nawet z przysłowiowej wody po ugotowanych kartoflach”

Magazyn

Małgosiowe draperie na scenie

Dzisiaj 13:15 „Olbrzymia porcja CZŁOWIEKA, a w niej przemieszane pokłady dobroci, zalet, życzliwości i drobnych wad. Po prostu ARTYSTA. Była mi bliska równie mocno wadami, jak i przymiotami ducha. Była jednym z tych ludzi z których coś emanuje. Często diabli wiedzą, co to jest. Jakieś fluidy drgające, jakieś nie do końca odkryte emocje”

Magazyn

Technolożka, czyli o tym, czy da się znaleźć człowieka teatru lalek

Dzisiaj 12:41 „Nie wiem, czy to jest kwestia czasów, czy to jest kwestia wychowania, ale ja sama czułam przez większość życia presję, żeby się nazwać. Odpowiedzieć sobie na pytanie: kim jestem, czym się właściwie zajmuję, na czym polega mój fach, na czym polega mój zawód? Czy skoro jestem scenografką, to mogę robić tylko scenografię? Albo skoro jestem technolożką teatru lalek, to mogę tylko wykonywać lalki?”

Magazyn