Jeszcze za czasów nieboszczki Polski Ludowej prezentowany był corocznie bogaty repertuar kolędowy śpiewany przez chóry Stuligrosza, Kajdasza, Filharmonii Narodowej oraz tak wybitnych śpiewaków jak Żylis-Gara, Ochman, Paprocki, Hiolski i Ładysz. Nie przeszkadzało to ówczesnym decydentom, którym tłumaczyliśmy, że to nie pobożność ludu pracującego miast i wsi, a rdzennie polska tradycja i świetność naszej narodowej kultury. Pisze Sławomir Pietras w Tygodniku Angora.

Jakże to wszystko zmieniło się w czasach, które właśnie przeżywamy. Zaczęto bowiem bezkarnie majstrować nie tylko przy rodzimych spektaklach teatralnych, arcydziełach operowych na czele z Halką i Strasznym dworem, „uwspółcześniać" brzmienie polskich pieśni, ale wręcz w skali masowej stosować nowe aranżacje naszych kolęd.

Dla znających obowiązujące prawa autorskie oczywiste jest, jak zabiegi te intratne są dla wszelkiej maści aranżerów, multiinstrumentalistów czy entuzjastów śpiewania kolęd „na jazzową nutę". Zabrali się do tego piosenkarze i śpiewający aktorzy, co nie zawsze ma z pobożnością cokolwiek wspólnego. Przed świętami i po świętach (aż do lutego), gdy tylko włączy się telewizor, natychmiast w rytm przearanżowanych kolęd podrygują dosłownie wszystkie gwiazdy show-biznesu. Żerującym na uwspółcześnianiu kolęd sugeruję, aby sami zaczęli komponować kolędy XXI wieku. Jest przecież o czym opowiadać Nowonarodzonemu, gdy się spojrzy, co się dzieje i mówi w kościołach, na niektórych plebaniach i w diecezjalnych rezydencjach. Natomiast polskie kolędy śpiewane w oryginale od stuleci proponują ponownie powierzyć gwiazdom wokalistyki z Piotrem Beczałą, Aleksandrą Kurzak, Andrzejem Lampertem i Janem Jakubem Orlińskim (kontratenor), obdarzonym wszystkim aż w nadmiarze. W ten sposób odpoczną Małgorzata Walewska i Alicja Węgorzewska. Pierwsza pracuje wokalnie na ekranie zbyt często, a druga coraz bardziej kiepsko.