Myślę, że ośmiornice dawno stworzyłyby już cywilizację, i ta ich cywilizacja na ośmiu mackach spokojnie przegoniłaby naszą, dwunożną – gdyby tylko nie żyły tak krótko i nie prowadziły tak samotniczego trybu życia, co nie sprzyja społecznemu postępowi.
Prawdziwa bohaterka

Trudno sądzić inaczej po obejrzeniu znakomitego filmu Pippy Ehrlich i Jamesa Reeda „Czego nauczyła mnie ośmiornica” dostępnego na Netflixie. Gdy piszę te słowa, w miejscu, gdzie nakręcono to dzieło, jest pełne słońce i +25 stopni, więc szybko się tam przenieśmy.

Ten dokument to nie tylko niesamowite, absolutnie unikatowe zdjęcia z życia bujnej podmorskiej przyrody, powstałe podczas nurkowania w atlantyckiej zatoce niedaleko Kapsztadu. To także jeszcze bardziej niesamowita opowieść. Główny bohater, południowoafrykański filmowiec i fotograf Craig Foster, spędził, nurkując z przypadkowo poznaną pojedynczą ośmiornicą, niemal rok.

W zasadzie można zaryzykować twierdzenie, że to ośmiornica oswoiła człowieka – człowiek, oswajając zwierzę, „udomawia je”, czyli zabiera do swojego „domu”, włącza w otoczenie. Tutaj to człowiek stał się stałym elementem otoczenia ośmiornicy, wracał do niej i uczył się reagować na jej komunikaty.