W stronę absolutu. Na marginesie „Mojego Dekalogu…” Mirka Koniecznego

Narrator Dekalogu – Konieczny tworzy bowiem coś w rodzaju indywidualnej religii, poza granicami ustalonych obrzędów. Próbuje opisać niewyrażalne – dramat upadku w szpitalu psychiatrycznym, uciekającej raz po raz świadomości, ciała, niedomagającego po narkotycznym uzależnieniu.

Tak daleko - tak blisko

Pisanie to mój sposób na przywołanie zmarłych, i żywych jeszcze ludzi i zaklinanie ich na wiek wieków, aby pamięć o nich nigdy nie zaginęła, a malowanie to kanalizacja moich potrzeb religijnych, gdyż jestem bardzo mocno wierzącym Buddo-Katolikiem