„Fanatycy prawdy” Marty Sokołowskiej i Piotra Ratajczaka w reż. Piotra Ratajczaka, koprodukcja Teatru Ochoty w Warszawie i Festiwalu Łódź Czerech Kultur. Pisze Tomasz Miłkowski w „Przeglądzie”.

fot. Artur Wesołowski

Spektakl przedstawia kolekcję postaw motywowanych podejrzanymi idejkami, które zatruwają świadomość i blokują racjonalne działanie. Ludzie nimi owładnięci ujawniają obsesje na temat reptilian, płaskiej Ziemi, chipów Billa Gatesa w szczepionkach przeciw covidowi, inscenizowanego lądowania na Księżycu, hollywoodzkiego lobby pedofilskiego. Wielkiej Lechii, Judeopolonii, żydokomuny i masonerii.

Piotr Ratajczak, wybierając jako temat te manie, słusznie widzi w nich niebezpieczeństwo, coś co zatruwa życie społeczne i grozi poważnymi następstwami. Nie jest rzeczą teatru podpowiadanie sposobów radzenia sobie z takimi zjawiskami, ale już samo wskazywanie ich złowieszczego sensu jest zasługą. Tak jak zasługą doświadczonego reżysera i scenarzysty jest stworzenie w rekordowo krótkim czasie z grupy młodych aktorów Teatru Ochoty, którym partneruje w tym spektaklu Paweł Pabisiak, zgranego zespołu, który wie, co robi i po co. W pierwszej części modelowanej na talk-show aktorzy roztaczają apokaliptyczne wizje przyszłości. O głosy widzów zabiegają: Astrid Van San (Agata Łabno) z partii Prawda Teraz, która nigdy prawdy nie głosi, DJ Majk (Filip Orliński), który już dawno wszystko przewidział. Pan V (Konrad Żygadło), wynalazca na miarę programu „Zrób to sam", Aleksander Newski, natchniony teolog i mistyk (Jan Litvinovitch), i SonJa, piosenkarka i działaczka społeczna (Martyna Czarnecka). W części drugiej to zróżnicowane towarzystwo przemienia się w zdyscyplinowaną grupę konspiratorów, protestujących przeciwko knowaniom władz, które stawiają maszty radiowe albo zmuszają do szczepień, a wszystko kończy się niemal Gombrowiczowskim upupieniem.