Po spektaklu już, po koncercie, po Przyborze, staliśmy jeszcze chwilę z Tadziem Chudeckim, z Łukaszem Borkowskim, jak bardzo takiego słowa w teatrze nam brakuje. Pisze Łukasz Maciejewski na stronie AICT.

Jeremi Przybora: dlatego jest nie do zastąpienia

Umer: dlatego jest

Mumio: dlatego są

I jak ze sobą współpracują na scenie, jak mocno, energetycznie, frenetycznie ze sobą są.

I wszystko słychać, każde słowo, wykrzyknik, spójnik, trzykropki.

I frazy przyborowe, i nutki wasowskie.

I liryka Magdy Umer, która jest najweselszą smutną liryką dla zabłąkanych, i dla tych, którzy własną drogę znaleźli.

Tak było śmiesznie, tak wzruszająco, tak na tak.

Siedzieliśmy w pierwszym rzędzie, no dostawkach, euforia w stupięćdziesięciu procentach wypełnionej sali była słyszalna echem, refrenem, bisem.

Nucę sobie wciąż.