Rodzina, przyjaciele oraz fani pożegnali Renę Rolską, wykonawczynię wielu popularnych przebojów m.in. „Złoty pierścionek” i „Nie oczekuję dziś nikogo”. Była wielką damą polskiej piosenki. Miała piękny głos i nienaganną dykcję. Klasa, styl, elegancja, to Rena Rolska – mówił ksiądz Andrzej Luter, odprawiający mszę pogrzebową.

Pogrzeb Reny Rolskiej odbył się 5 września. O godz. 13 rozpoczęła się msza święta w Kościele Środowisk Twórczych na placu Teatralnym w Warszawie, a o godz. 15 nastąpiło odprowadzenie na Cmentarz Wojskowy na Powązkach.

"Choć pani Rena Rolska miała 92 lat, to i tak każda śmierć jest przedwczesna. Była wielką damą polskiej piosenki. Miała piękny głos i nienaganną dykcję. Klasa, styl, elegancja, to Rena Rolska. Gdy śpiewała, można było zrozumieć każdą sylabę, każde słowo. Dzięki niej nasza doczesność była piękniejsza i radośniejsza" - mówił ksiądz Andrzej Luter odprawiający mszę pogrzebową.

Piosenkarka i aktorka estradowa, wykonawczyni wielu popularnych przebojów m.in. "Złoty pierścionek" i "Nie oczekuję dziś nikogo", odtwórczyni postaci niesfornej uczennicy wywoływanej do tablicy w audycji radiowej "Podwieczorek przy mikrofonie" Rena Rolska zmarła 27 sierpnia. Artystka miała 92 lata.

Rena Rolska (właściwie Regina Rollinger-Jonkajtys) urodziła się 19 stycznia 1932 r. w Warszawie. Była polską piosenkarką i aktorką estradową. W 1955 r. zadebiutowała na koncercie estradowym w warszawskiej Hali Gwardii (obecnie Hala Mirowska). Wystąpiła wówczas jako solistka wraz z Orkiestrą Taneczną Polskiego Radia pod dyrekcją Jana Cajmera.

W latach 1956-1960 Rolska występowała w kabarecie architektów Pineska. W 1961 r. za wykonanie utworu "Piosenka prawdę Ci powie" (Marek Sart – Kazimierz Kord) otrzymała I nagrodę w konkursie na polską piosenkę. Tę samą kompozycję wykonała także na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’61, otrzymując wyróżnienie, a na opolskim I Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej została wyróżniona w kategorii wykonawca.

Wielokrotnie występowała na festiwalach w Opolu. Uczestniczyła w koncertach "Mikrofon i ekran", a także w popularnych "Premierach". Wyjeżdżała z własnymi recitalami za granicę, biorąc udział w galowych koncertach polskiej estrady.

Występowała w kabarecie Dreszczowiec z Marianem Jonkajtysem i m.in. Wojciechem Młynarskim. Do historii przeszła jej genialna kreacja w słuchowisku "Rolska do tablicy" w audycji radiowej "Podwieczorek przy mikrofonie". W latach 1971–1978 związała się ze stołeczną sceną Teatru Syrena. Karierę estradową zakończyła w 1981 r.

Rena Rolska dwukrotnie otrzymała Złoty Mikrofon, a także nagrodę Polsko-Amerykańskiej Agencji Artystycznej. Występowała na scenach europejskich, ale również w ówczesnym ZSRR, w USA i Kanadzie. W uznaniu zasług została odznaczona przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Złotym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis".