Widzisz płaczącego mężczyznę. Jakie wywołuje w tobie emocje? Odruchy? Co przychodzi ci na myśl, kiedy mijasz na ulicy faceta, który łka? I czy w ogóle zdarza ci się takich facetów spotykać? Czy męskie łzy są towarem deficytowym? Te publiczne należą do rzadkości. A czy te prywatne mogą posłużyć jako podstawa teatralnej opowieści?

„Chłopaki płaczą” to tytuł spektaklu - plasujący się gdzieś między spoilerem a oczywistością - ale to także niebanalne przesłanie, wymagające jak najczęstszego powtarzania. Męskie łzy istnieją. Co więcej, wszyscy ich potrzebujemy. Potrzebujemy, jako społeczeństwo, mężczyzn potrafiących okazywać emocje. Dlatego też chcemy uważnie przyjrzeć się momentom, w których próbujemy, przed sobą i przed innymi, zaprzeczać istnieniu męskich łez. Powodom tych zaprzeczeń. Chwilom, kiedy między powodem, bodźcem a płynącą łzą wyrasta tama lęku, niewygody, wstydu, rygorów i zaciśniętych zębów.

Chcemy też wspólnie poszukać w tej tamie pęknięć. Emocjonalne spotkanie w męskim gronie nie musi być stereotypową libacją ani rywalizacją. Może być wymianą doświadczeń, szansą na spojrzenie na siebie nawzajem z wyrozumiałością i zgodą na słabość, porażkę, a czasem nawet prywatną katastrofę. Okazją do odkrycia nowych pokładów wrażliwości niezbędnej do życia – a czasem i do tego, żeby to życie ocalić.

PREMIERA 23 marca 2023, Mała Scena

Obsada: Waldemar Barwiński, Robert T. Majewski, Henryk Niebudek, Mateusz Górski (gościnnie) / Piotr Siwkiewicz, Paweł Tomaszewski (gościnnie), Karol Wróblewski

Twórcy:
Scenariusz i reżyseria: Michał Buszewicz
Scenografia i kostiumy: Doris Nawrot
Muzyka: Baasch
Choreografia: Katarzyna Sikora
Reżyseria światła: Aleksandr Prowaliński
Wideo: Michał Dobrucki
Projekt plakatu: Agata Baumgart

Strona spektaklu.
Najbliższe pokazy spektaklu: 24, 25, 26 marca oraz 13, 14, 15, 16 kwietnia na Małej Scenie Teatru Dramatycznego.

Michał Buszewicz | reżyseria i scenariusz
Dramatopisarz, dramaturg, reżyser. Absolwent specjalizacji dramatologicznej Wiedzy o Teatrze UJ i dramaturgicznej na Wydziale Reżyserii Dramatu krakowskiej PWST. Był półfinalistą i finalistą Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej, finalistą pierwszej edycji Aurory – Nagrody Dramaturgicznej Miasta Bydgoszczy, nominowany do Paszportu „Polityki” za rok 2022. Jako dramaturg współpracował z Anną Smolar, Eweliną Marciniak, Anną Augustynowicz, Janem Klatą, Cezarym Tomaszewskim, Wojciechem Rodakiem. Reżyseruje projekty teatralne na podstawie autorskich scenariuszy – zrealizował m.in. spektakle Kwestia techniki, Kibice, Autobiografia na wszelki wypadek, Edukacja seksualna oraz adaptacje - Akademii Pana Kleksa na podstawie powieści Jana Brzechwy i Srebrny glob na motywach powieści Jerzego Żuławskiego. W latach 2015-2016 pełnił funkcję kierownika dramaturgów Narodowego Starego Teatru w Krakowie. Prowadził warsztaty dramaturgiczne w ramach studiów Performatyki UJ, w ramach Laboratorium Nowych Praktyk Teatralnych SWPS, Wiedzy o Teatrze poznańskiego UAM, krakowskiej ASP, Studiów Podyplomowych Pedagogiki Teatru, pełnił funkcję mentora w projekcie Sceny Nowej Dramaturgii w Rzeszowie, a także wielokrotnie współpracował z organizatorami warsztatów teatralnych i dramaturgicznych dla młodzieży i dorosłych. Jest członkiem kolektywu artystycznego Instytut Sztuk Performatywnych w Warszawie.

Dorota Nawrot | scenografia i kostiumy
Scenografka, kostiumografka. Autorka scenografii i kostiumów w spektaklach Michała Borczucha (Paradiso, Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie; Lepiej tam nie idź, Dom Dziecka w Szamocinie i Teatr Stacja Szamocin; Apokalipsa, Nowy Teatr w Warszawie; Zostań, zostań, Dom Dziecka w Szamocinie i Teatr Stacja Szamocin; Faust, Teatr im. H. Konieczki w Bydgoszczy; Projekt P, Teatr Wielki-Opera Narodowa w Warszawie, Dramaty księżniczek, Teatr Slovensko mladinsko gledalisce w Lublanie; Wszystko o mojej matce, Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie; Zew Cthulhu, Nowy Teatr w Warszawie, Moja walka, TR Warszawa; Żaby, Teatr Studio w Warszawie; Czarne papugi, Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie, Kino moralnego niepokoju, Nowy Teatr w Warszawie; Książe Niezłomny, Theater Basel w Bazylei; Aktorzy prowincjonalni, Stary Teatr w Krakowie, Teatr Polski w Podziemiu we Wrocławiu) oraz Tomasza Węgorzewskiego (Listopad, Teatr im. A. Fredry w Gnieźnie; Wampir. Trauerspile, Teatr im. H. Konieczki w Bydgoszczy; Psychoza, Teatr im. H. Żeromskiego w Kielcach, Nowy Teatr w Warszawie; Mojżesz, Teatr Polski w Podziemiu we Wrocławiu).

Katarzyna Sikora | choreografia
Tancerka, performerka, choreografka. Absolwentka Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu przy Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Stypendystka Folkwang Universitat der Kunste w Essen. Posiada certyfikat " Terapeutka Biomasażu i Wellness" oraz certyfikat ukończenia kursu "Masaż tkanek głębokich i terapii powięziowej". Odbyła program szkoleniowy ModemPro w Compagnia Zappala Danza w Katanii ( Sycylia). Stypendystka Alternatywnej Akademii Tańca 2016 oraz 2019 realizowanej przez Art Station Foundation by Grażyna Kulczyk. Była tancerka Śląskiego Teatru Tańca w Bytomiu. Autorka choreografii do spektakli Kibice, Akademia Pana Kleksa Michała Buszewicza, Wiera Gran i Trzy siostry Jędrzeja Piaskowskiego, Wieczór Trzech Króli Łukasza Kosa, Tramwaj zwany pożądaniem Kuby Kowalskiego oraz Święta kluska Agnieszki Smoczyńskiej (asystentka choreografki). Choreografka w filmie krótkometrażowym Breathlings w reżyserii Arpad de Griek (nagroda w kategorii „The best female dancer” i „The best choreographer” za film Breathlings w Neringa - Litwa). Współpracowała przy klipach i filmach krótkometrażowych z m.in. Michał Marczak, Zuzanna Krajewska, Krzysztof Skonieczny, Daria Woszek, Jakub Piątek. Współpracuje m.in. z: Opera Narodowa w Warszawie, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki w Warszawie, Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Opera Królewska w Sztokholmie, Komuna Warszawa, Teatr Śląski w Katowicach, Teatr im. J.Osterwy w Lublinie.

Baasch | muzyka
Jeden z najbardziej wszechstronnych artystów na polskiej scenie muzycznej. Dwa lata temu zdobył nagrodę Fryderyk za album Noc, ostatnio ponownie został nominowany za soundtrack do spektaklu Balladyna. Jego talent docenił Onet.Olśnienia! czy Empik, nominując go w kategorii Odkrycie roku 2021. Od lat tworzy muzykę do filmów (m.in. kultowe Płynące wieżowce w reż. Tomka Wasilewskiego), spektakli teatralnych (m.in. Edukacja seksualna Michała Buszewicza) czy wystaw. Jako kompozytor świetnie porusza się we wszystkich gatunkach muzycznych, od najbliższej mu elektroniki po formy eksperymentalne czy rap. Muzykę elektroniczną właśnie przybliża słuchaczom Radia 357 w cotygodniowej autorskiej audycji Neurotransmisja.

Aleksandr Prowaliński | reżyseria światła
Malarz, grafik, scenograf, reżyser światła. Urodzony w Białorusi. Absolwent Minsk State Art College imienia A. Glebova na Wydziale Malarstwa i Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Grafiki. W swoich pracach i projektach teatralnych zwraca szczególną uwagę na rolę obiektów oraz organizację przestrzeni za pomocą barw, które ciężko umieścić na kolorystycznym spectrum. Jego wrażliwość oscyluje między monochromatycznymi płaszczyznami i głębią uzyskaną dzięki rozwarstwieniu i nabudowywaniu świetlnych planów – Prowaliński szuka w półcieniu, stroni od kategorycznych kolorów, zatrzymuje się o ton niżej, tam gdzie nie są one jeszcze w pełni wyartykułowane i dlatego podążyć mogą w każdą stronę. Z teatrem związany jest od 2014 roku. Obecnie jest jednym z najbardziej uznanych reżyserów światła w Polsce. Współpracował przy ponad 50 produkcjach teatralnych. Współpracuje z twórcami teatralnymi, operowymi oraz performerami w Polsce i za granicą między innymi: Grzegorzem Jarzyną, Krystianem Ladą, Eweliną Marciniak, Natalią Korczakowską, Jakubem Skrzywankiem, Małgorzatą Wdowik, Martą Ziółek, Anną Nowicką, Anią Nowak). Rozległa znajomość technik wizualnych pozwala mu poszerzać swoją pracę nad światłem o scenografię czy kostiumy. Szczególnie ceniony za emocjonalny charakter swoich prac.