Aktorzy scen warszawskich upamiętnili wczoraj Piotra Szczęsnego, „zwykłego, szarego człowieka", w czwartą rocznicę jego tragicznego protestu przed Pałacem Kultury. Pisze Marta Woźniak w Gazecie Wyborczej - Stołecznej.

19 października 2017 r. Piotr Szczęsny rozdawał ulotki, a przy trybunie honorowej na pi. Defilad ustawił głośnik, z którego płynął utwór „Kocham wolność". Tak protestował przeciw łamaniu przez rząd wolności obywatelskich. Po chwili oblał się łatwopalnym płynem, krzycząc: „Protestuję!" Dziesięć dni później zmarł w szpitalu. Przed śmiercią Szczęsny napisał manifest: „Ja, zwykły, szary człowiek, taki jak wy, wzywam was wszystkich - nie czekajcie dłużej. Trzeba zmienić tę władzę jak najszybciej, zanim doszczętnie zniszczy nasz kraj; zanim całkowicie pozbawi nas wolności". I w innym miejscu: „Natomiast chciałbym, żeby Prezes PiS oraz cała PiS-owska nomenklatura przyjęła do wiadomości, że moja śmierć bezpośrednio ich obciąża i że mają moją krew na swoich rękach".