38. Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych w Jeleniej Górze. Po pierwszym dniu pisze Merwan w portaliku24.pl.
fot. mat. organizatora
Od 38 lat, prawie nieprzerwanie każdego lata jeleniogórski plac Ratuszowy na kilka dni zamieniają się w wielką scenę. Przyjeżdżają grupy teatralne z całej Polski i ze świata, by prezentować swoje spektakle. Po rocznej, spowodowanej pandemią COVID–19, przerwie, Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych powrócił. Pierwszego dnia wystąpili artyści z Włoch i Ukrainy.
- Jego inicjatorką jest Alina Obidniak– wspomniał podczas swojego piątkowego (13.08) wystąpienia Prezydent Jerzy Łużniak, patron honorowy tegorocznej 38. edycji Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Ulicznych. - Chcemy, aby festiwal dostarczył widzom nie tylko wzruszeń, ale również uprzytomnił z całą siłą, że w teatrze nic nie zastąpi żywego kontaktu aktora z widzem, człowieka z drugim człowiekiem - powiedział organizator festiwalu – dyrektor jeleniogórskiego Teatru im. Norwida Tadeusz Wnuk.
Po miejskim otwarciu festiwalu, na placu Ratuszowym pierwszy wieczorny plenerowy spektakl komediowy pt. "Miłość kucyka" ("Amore pony") zaprezentowała Margherita Mischitelli z Włoch. Dziewczyna szuka bajkowej miłości. Ubiera się na biało, niezdarnie próbując naśladować Julię Roberts w "Uciekającej panny młodej", jednym z jej ulubionych filmów, obok "Pretty Woman" i "Dirty Dancing". Jednak jej wciąż dziecinna część jest zniesmaczona miłością fizyczną. Tym samym w postaci Mini Kucyka sublimuje swój ideał romantycznego mężczyzny, a miłość staje się lotem konnym. Komiczny i rozrywkowy pokaz odpowiedni dla publiczności w każdym wieku. Przedstawienie Margherity Mischitelli w swojej koncepcji świetnie łączy w sobie teatr plastyczny z technikami sztuki cyrkowej takimi jak gimnastyka artystyczna i technika akrobatyczna na kole cyrkowym.
Widzowie owacyjnie przyjęli Kijowski Teatr Uliczny Highlights, który we współpracy z Teatrem Vuala ze Lwowa wystawił niezwykle radosny i kolorowy spektakl "Przystanek Klaunada" (scenariusz i reżyseria – Aleksander Swjetlakow, Jurij Filipczuk, choreografia – Julia Skiba, produkcja – Krzysztof Dubiel). Jego estetyka sięga do praźródeł klaunady, mającej swój początek w starożytnym Egipcie; zawiera też elementy nowego cyrku, posługującego się tańcem, muzyką, teatrem, pantomimą, a nawet sportem. W widowisku pełnym cyrkowych sztuczek, ekwilibrystycznych popisów, a także akrobatyki i gimnastyki artystycznej oraz tańców na szczudłach. Artyści z Ukrainy przedstawiali komediowe sceny pozwalające na dobrą zabawę i interakcję z publicznością.