Spektakl „Gęstość zaludnienia. Historia wybuchu” został zauważony przez selekcjonerów międzynarodowego festiwalu International Prize „The Naked Theatre” odbywającego się pod patronatem Prezydenta Włoch i został zaproszony do finału XII edycji (publiczność festiwalu będzie mogła obejrzeć spektakl już 17 i 18 marca).
Inne aktualności
- Międzyzdroje. Rozpoczął się 27. Festiwal Gwiazd 04.07.2024 19:09
- Warszawa. Koniec sezonu w Teatrze Ateneum 04.07.2024 18:41
- Warszawa. „Matki. Pieśń na czas wojny” na festiwalu w Awinionie 04.07.2024 17:10
- Warszawa. Karolina Rozwód powołana na stanowisko dyrektorki Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej 04.07.2024 16:27
- Zakopane. „Nasz alfabet” hasłem 9. Zakopiańskiego Festiwalu Literackiego 04.07.2024 16:14
- Kraków. Balet, opera i spektakl rodzinny w programie nowego sezonu Opery Krakowskiej 04.07.2024 16:11
- Kraj. Polscy artyści i naukowcy tworzą immersyjny spektakl na portugalskich Azorach 04.07.2024 16:00
- Warszawa. Teatr Ateneum gra do 7 lipca 04.07.2024 15:17
- Wrocław. Lato pełne wrażeń w NFM 04.07.2024 15:00
-
Kraków. Teatr Groteska zapraszany na międzynarodowe festiwale 04.07.2024 14:06
- Warszawa. Senator Fedorowicz: chcemy, by ustawę o prawach autorskich szybko przyjęto; będziemy ją zmieniać 04.07.2024 13:22
- Warszawa. Nowa scena Teatru Scena Współczesna została oficjalnie otwarta 04.07.2024 13:16
-
Warszawa. Teatr Roma ogłosił najnowszą premierę. „Wicked” na wiosnę przyszłego roku 04.07.2024 13:08
- Warszawa. Premierowe „Cafe Silencio” Teatru Pantomimy Mimo na rzeszowskim festiwalu 04.07.2024 12:43
To festiwal, podczas którego co roku konkurują ze sobą teatry ze wszystkich kontynentów. W tym roku Teatr Kana zaprezentuje się m.in. z Hong Kongiem i Japonią. To wielkie wyróżnienie: jesteśmy pierwszym zaproszonym zespołem z Polski.
Specjalne podziękowania kierujemy dla Pani Prezydent Spazio Teatro No'hma Livii Pomodoro i Paolo Cacciato. W jury zasiadali dotychczas m.in.: Peter Stein, Eugenio Barba, Tadashi Suzuki, Lev Dodin, Oskaras Korsunovas.
Czym jest nagroda, o którą walczyć będzie Teatr Kana?
Nagroda Międzynarodowa „The Naked Theatre” Teresy Pomodoro
XII EDYCJA, 2020-21 pod patronatem Prezydenta Republiki Włoskiej przy wsparciu Ministerstwa Spraw Zagranicznych i Współpracy z Zagranicą
Stowarzyszenie NO’HMA i Urząd Miasta Mediolan prezentują XII edycję Międzynarodowej Nagrody „The Naked Theatre” Teresy Pomodoro.
Il Teatro Nudo – The Naked Theatre (Teatr Nagi) to teatr, który w eksploracji człowieka i społeczeństwa, jakie on stworzył, schodzi do samych podstaw znaczeń.
Nagroda ma na celu przywrócenie teatrowi jego wartości doświadczenia, wzrostu i dzielenia się, otwartego dla wszystkich, bez względu na wiek, pochodzenie, płeć czy przynależność w sensie geograficznym.
Nagroda jest dedykowana pamięci Teresy Pomodoro, która jako pierwsza wymyśliła i nadała życie idei teatru otwartego na wszelkie artystyczne „krzyżówki”, a w szczególności stawia w centrum własnego wyrazu artystycznego jego funkcję etyczną, katartyczną i mimetyczną.
W ten sposób NO’HMA celebruje oryginalność sugestii Teresy Pomodoro, aby w całym świecie odkrywać, co to znaczy przedstawiać na scenie kwestie, które są zwykle pomijane: to teatr, który daje głos wykluczeniu, degradacji społecznej, przedmieściom i brakowi komunikacji między jednostkami. Czerpiąc inspirację z Meta-teatru Teresy Pomodoro, NO’HMA poszukuje i promuje doświadczenia, które opowiadają się za życiem, przezwyciężają uprzedzenia i bariery kulturowe. Inkluzja oznacza przyjęcie drugiego człowieka poprzez teatr, który wykracza poza niego, poszukiwanie głębokiego sensu godności i człowieczeństwa.
Dla Spazio Teatro No’hma przyznanie nagrody stanowi uzupełnienie i tak już wszechstronnej działalności prowadzonej przez teatr od początku jego istnienia, stając się jego „sercem”.
Dla Miasta Mediolan stanowi ona kolejne wzbogacenie jego polityki, mającej na celu wspieranie i promowanie nagród teatralnych miasta, dodając wartość do ugruntowanej rzeczywistości, która sprawia, że Mediolan jest krajową stolicą sztuk performatywnych.
„Gęstość zaludnienia”
Bohaterowie opowieści Aleksijewicz są pogubieni w czasie. Nieustannie porównujący siebie stąd i siebie z kiedyś, pęknięci, niedokładnie poskładani, mają jednak zdolność przenikliwego spojrzenia. Problem w tym, że jest to spojrzenie Orfeusza, spojrzenie wstecz (w tym wypadku w głąb czaszki, w siebie). Ich oczy napotykają na bezwzględny wzrok utraconego czasu – Meduzy, która grozi powrotem. Boją się: że przeszłość bezpowrotnie minęła, że jest już nie do odzyskania. Dawno wystygły ich ciała, jeszcze schną głowy po tańcu ostatniego dnia lata – w świecie sprzed wybuchu. Kiedyś głowa pociła się na zewnątrz, dziś poci się od środka. I jeszcze - istnieje obawa, że przeszłość znowu może stać się przyszłością. Ci ludzie stali się nosicielami traumy, wyczulonymi na katastrofę. Są prorokami nowych zagrożeń.
Sceniczna chóralna opowieść bada kondycję świata i psychiki człowieka po wybuchu, człowieka przygniecionego ciężarem trudnej przeszłości, funkcjonującego w chmurze obrazów i zdań, które przylepiły się do niego w trakcie drogi i które przyniósł ze sobą aż do: teraz, tutaj.