EN

10.07.2020, 08:15 Wersja do druku

Stalowa Wola. RELACJE. V Międzypokoleniowe Spotkania Teatralne

Inne aktualności

W dniach 16-20 września 2020 w Stalowej Woli odbędzie się ogólnopolski festiwal teatralny RELACJE V Międzypokoleniowe Spotkania Teatralne

Zapraszamy do udziału w V edycji RELACJI – ogólnopolskiego festiwalu teatralnego, którego oś stanowi konkurs na najlepszy spektakl międzypokoleniowy dla teatrów amatorskich. Interesują nas zespoły tworzone przez reprezentantów różnych pokoleń lub te podejmujące w swoich realizacjach scenicznych zagadnienie międzypokoleniowości. Nabór trwa do 20 lipca.

Od początku RELACJOM towarzyszy temat przewodni. W pierwszej edycji były to punkty wspólne, w drugiej – nieuchronność konfliktu i negocjacja wspólnych korzyści, w trzeciej skupiliśmy się na kontynuacji dzieła i tradycji, natomiast czwarta to spojrzenie na styl późny w kulturze. Każdorazowo inspirację stanowiły różnorodne teksty kultury.

W tym roku naszą uważność skierowaliśmy w stronę „dziecięcej naiwności” i eseju Stanisława Barańczaka. Dotyczy on Adama Ważyka, który publikując 21 sierpnia 1955 roku „Poemat dla dorosłych” wywołał największy skandal literacki PRL–u.

Na tle tego rozdwojenia, oddzielenia „dziecięcej” i „dorosłej” perspektywy „Poemat dla dorosłych” uderza jako swoista anomalia. Ważyk, jeden z pierwszych wybitniejszych „odwilżowców”, już w roku 1955 doprowadza do jedynej w swoim rodzaju kombinacji obu ujęć: zarówno tematyka poematu jak i sposób traktowania czytelnika odwoływały się do kategorii „dorosłości”, jednakże cały rewelatorski efekt poznawczo-artystyczny utworu możliwy był dzięki zastosowaniu „dziecięcej” optyki poetyckiej. (...) Ale co należy rozumieć przez „dziecięcą optykę”? Muszę się od razu zastrzec, że określenie to jest skrótowe i umowne: w sensie, w jakim stosowane jest w tym szkicu, oznacza nie tyle sposób widzenia związany dosłownie z osobą dziecka w roli narratora, ile, ogólniej, takie widzenie obiektu, jakby oglądało się go po raz pierwszy.

Ale jednak paradoks stanowił naprawdę zaskoczenie, osobą, która go obserwuje i uświadamia sobie, musiało stać się dziecko – czy, mówiąc ściślej, ktoś może i dorosły, ale przyjmujący dziecięcą perspektywę widzenia. Perspektywę kogoś, kto bierze – z dziecięcą naiwnością – na serio zapewnienia o „nowości” budowanego świata i kto - z dziecięcą spontanicznością sądu – odkrywa rozdźwięk między deklaracjami a rzeczywistością.

(Stanisław Barańczak, Dziecięca naiwność (Adam Ważyk: „Poemat dla dorosłych”), w: tegoż, Tablica z Macondo. Osiemnaście prób wytłumaczenia, po co i dlaczego się pisze, Kraków 2018, s. 61-93.)

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.

Zadanie zostało dofinansowane ze środków budżetu Powiatu Stalowowolskiego.


Źródło:

Materiał nadesłany

Wątki tematyczne