Drogi Panie Jerzy! Nie martwię się. Wiem, że nową scenę zapamięta Pan z łatwością, odzyskując harmonię wśród niebiańskiej widowni

Bez Rzędów, czyli Teatr Walickiego

Dawno o tym zjawisku powinienem napisać, gdyż długo je obserwuję, jestem mu wierny, a kolejne zdarzeniom artystycznym najczęściej przyklaskuję. Ale wiecie, jak to w życiu często bywa - do chwalenia tego, co bliskie przystępujemy z opóźnieniem, uważając, że dobry będzie każdy czas, a na tapecie rzeczy pilniejsze