Reżyseria operowa jest zjawiskiem stosunkowo młodym. W XIX stuleciu - najpłodniejszym w arcydzieła liryczne - dominowały gwiazdy wokalne i protagoniści, synkretyczna rola dyrygenta, zapis muzyczno-wokalny kompozytora oraz tekst i didaskalia librecisty. Wszystko to powstrzymywało reżyserujących od erupcji własnej inwencji, lansowania swoich poglądów czy przekonań i nakazywało nadawanie prymatu śpiewowi, muzyce, a dopiero potem akcji scenicznej. Reżyserią zajmowali się inspicjenci, suflerzy, śpiewacy, czasem dyrygenci, a nawet kompozytorzy.
Tytuł oryginalny
O reżyserowaniu w operze
Źródło:
Tygodnik Angora nr 46