"ONKO" wg scen. Weroniki Szczawińskiej, Piotra Wawera Jr. i Sebastiana Pawlaka reż. Weroniki Szczawińskiej w TR Warszawa, pokaz online. Pisze Aneta Kyzioł w Polityce.
fot. Monika Stolarska
Dosyć to karkołomne. Sebastian Pawlak w formie stand-upowego występu relacjonuje historię zmagań onkologicznych Weroniki Szczawińskiej (siedzącej obok i czasem włączającej się do akcji), co chwila przełączając się na opowieść o własnych zmaganiach z teatrem. Obie części (autorem dramaturgii jest Piotr Wawer jr) łączyć ma temat uprzedmiotawiania - pacjentka i aktor czują się pozbawiani władzy nad swoim ciałem - oraz miejsce: TR Warszawa, do którego oboje po długiej drodze trafili, „doczołgali się". A okoliczności w obu przypadkach były ambiwalentne, w przypadku Szczawińskiej - rak piersi, zaleczony, w przypadku Pawlaka - odwołana premiera „Hamleta" i walka, jak dotąd z sukcesem, o swoje miejsce w zespole. Do tego można by jeszcze dorzucić kilkukrotnie, pandemicznie przekładaną premierę „Onko", w końcu zrealizowaną online, w podwójnej niejako reżyserii, bo streaming opracowała Jagoda Szelc. Choć sam spektakl jest manifestacją miłości do życia i do bycia na żywo, w kontakcie z żywym widzem siedzącym obok. Kubistyczno-dadaistyczna scenografia (autorstwa Karola Radziszewskiego) nawiązuje do powojennej awangardy, teatru Cricot 2 Tadeusza Kantora i Marii Jaremy. A stand-upowa forma jest inspirowana występami Hannah Gadsby czy Tig Notaro, komiczek opowiadających o traumatycznych wydarzeniach ze swojego życia. Mniej stawia się tu na humor, bardziej na szczerość. Zaś na finał - zaktualizowana wersja apelu, jakim Piotr Skrzynecki kończył kolejne wieczory w przywoływanej z czułością przez Pawlaka krakowskiej Piwnicy pod Baranami: „Kochajcie teatr, kochajcie artystów. Badajcie piersi".