Dzień po urodzinach, 19 lipca, warto zatrzymać się nad postacią, która na trwałe wpisała się w pejzaż polskiej kultury estradowej i teatralnej. Jacek Fedorowicz — aktor, satyryk, twórca kultowych programów kabaretowych, takich jak Bim‑Bom czy Sześćdziesiąt minut na godzinę — to mistrz gry słowem, mimiką i ironią, który potrafił jak nikt inny połączyć świat teatru, telewizji i estrady – pisze Wiesław Kowalski w Teatrze dla Wszystkich.
fot. Karolina Jóźwiak
Fedorowicz swoją karierę rozpoczął jako gwiazda telewizyjna, ale dla mnie jego obecność na scenie teatralnej nabrała szczególnego wymiaru, kiedy zobaczyłem go na deskach Teatru Polskiego w Warszawie w spektaklu „Trzy x Mrożek”. Tam ujawniła się cała jego teatralna finezja — nie tylko humor, ale i głęboka refleksja, inteligencja oraz znakomita świadomość rytmu scenicznego.
Jacek Fedorowicz to postać nieoczywista — z jednej strony kabareciarz, którego dowcip niejednokrotnie ostrym piórem diagnozował absurdy życia społecznego i politycznego, z drugiej aktor, który potrafił zagrać zarówno zmysłową, jak i tragiczną rolę. Ta dualność sprawia, że jest wyjątkowy na tle innych twórców.
Jego wkład w rozwój kabaretu to przede wszystkim pokazanie, że śmiech może być narzędziem krytyki i wyrazem sprzeciwu, a nie jedynie rozrywką. To dzięki niemu i jego pokoleniu kabaret stał się prawdziwym teatrem społecznego zaangażowania, łącząc tradycję z nowoczesnością, ironię z powagą, telewizyjną popularność z głębią teatralnej sceny.
Nie trudno też dostrzec w jego twórczości mistrzostwo komunikacji i rytmu — umiejętność budowania bliskości z widzem, zarówno na żywo, jak i przez ekran telewizora. To właśnie ta zdolność przekraczania granic mediów sprawia, że jego sztuka wciąż rezonuje w sercach publiczności.
Dziś, gdy granice między teatrem, telewizją i kabaretem coraz bardziej się zacierają, postać Fedorowicza przypomina nam, że prawdziwa sztuka nie zna podziałów. Aktorstwo to nie tylko rola, ale przede wszystkim obecność — świadoma, pełna pasji i oddania widzowi.
Z tej okazji — sto lat, Panie Jacku! Niech teatr, telewizja i kabaret dalej będą dla Pana miejscem twórczej wolności i spotkania z widzem.
