"Bitwa o tron. Musicalowy talent show" Tomasza Filipczaka i Jacka Mikołajczyka w reż. Jacka Mikołajczyka w Teatrze Syrena w Warszawie. Pisze Rafał Turowski na stronie rafalturow.ski.

fot. Michał Heller

Mamy oto tak modny teraz format telewizyjny talent show i jego jury, a w nim cztery damy – Bonę Sforza, Annę Wazównę, Marię Kazimierę i carycę Katarzynę. Panie oceniają startujących w konkursie kandydatów na polskich królów elekcyjnych, zaś bardzo sprawnymi i całkiem dowcipnymi gospodarzami widowiska są księża Skarga i Kordecki. I jak to w programie rozrywkowym bywa - jest bardzo miło i zabawnie, ale… cóż - jesteśmy świadkami podróży przez nasze dzieje, a te bywały różne, były dobre czasy Batorego czy Sasów, ale i gorsze, bądź zgoła - złe, gdy nasz kraj po prostu zniknął z mapy, a król – choć kulturalny i tak piękny - był przecież tylko marionetką… Finał tej zabawy – choć wspaniały – to jednak i gorzki – znów przyjdzie nam gratulować zwyciężonym, znów Gloria victis, w dzisiejszym dość dowolnym tłumaczeniu (zaryzykuję) – Polacy, nic się nie stało, a przecież – miało być tak pięknie, wszyscy uczestnicy obiecywali przecież Inflanty czy Smoleńsk, Batory wspominał nawet coś o wstawaniu z kolan. A może odwrotnie.

Pewnie za innych czasów Jacek Mikołajczyk za realizację tego musicalu otrzymałby od ministra medal za popularyzację, krzewienie i kaganek oświaty, bo faktycznie Bitwa o Tron jest spektaklem o walorach edukacyjnych, proszę osobiście sprawdzić, jak olśniewająco ta lekcja historii została poprowadzona – jest feerią barw celnych skojarzeń, inteligentnych point, znakomitych dialogów i przebojowej muzyki.

Do tego - fantastyczne aktorstwo, musiałbym wymienić występujących aktorów, a wspomnę tylko o p. Marcinie Wortmannie, gdyż głosowałem na Augusta II Sasa (sic), oraz – w najdrobniejszych szczegółach dopracowane - scenografia, kostiumy, światło i dźwięk.