W „Alfabecie dla zaawansowanych" spróbuję uchronić od zapomnienia postacie, z którymi związało mnie życie osobiste albo zetknąłem się z nimi w czasie działalności publicznej. Albo wreszcie byli to po prostu moi przyjaciele lub wrogowie. Tych ostatnich obiecuję potraktować łagodnie, licząc na wzajemność w odwecie.

Grażyna Torbicka

Mój krytycyzm wobec tej telewizyjnej damy zajmującej się sztuką filmową, ale nie tylko, był - delikatnie mówiąc - przesadny. Jej prowadzenie różnych imprez o skrajnie odległej od siebie tematyce, wymądrzanie się przed kamerą niby szkolna prymuska, wreszcie nadmierna częstotliwość tych występów budziły podejrzenie, że mamy do czynienia po prostu z telewizyjną chałturnicą.

Ale nie! Jej dobrze wyrażalna polszczyzna, elegancja w zachowaniu, od „epoki kamienia łupanego" ta sama urodziwa sylwetka i piękne oblicze oraz refleks, swoboda w sposobie bycia i wypowiedzi, budzą we mnie coraz większe zaufanie i oczekiwania.

Wolę jednak, gdy mówi tylko o filmie!