Tegoroczna edycja programu Przestrzenie Sztuki – Taniec w Lublinie ponownie pokazała, jak istotne jest wspieranie młodych artystów oraz tworzenie przestrzeni dla rozwoju tanecznej wyobraźni i budowania więzi w środowisku artystycznym – pisze Marta Zgierska w magazynie Zoom.
fot. Michał Siudziński, spektakl „Fashion Beach”
Dzięki różnorodnym inicjatywom Lubelski Teatr Tańca ponownie stał się autorem twórczej wymiany i współpracy, a Centrum Kultury miejscem prezentacji projektów, które poruszały zarówno lokalną społeczność, jak i środowisko taneczne w całym kraju. W ramach otwartych naborów zostały zrealizowane premiery spektakli, które głęboko zapadły w pamięć lubelskiej publiczności.
Premierą dużego formatu był spektakl „Fashion Beach” – artystyczna analiza kobiecej tożsamości, ujętej w kontekście społecznej presji i kanonów piękna. Reżyser i choreograf Stefano Silvino, inspirowany sycylijskim mikrokosmosem plażowego życia, stworzył choreografię celebrującą kobiece ciała i ich różnorodność, jednocześnie krytykując pogoń za niedoścignionymi ideałami. Rozbuchana choreografia odpowiadała napięciom, które możemy odnaleźć w sytuacjach, kiedy presja otoczenia dominuje, a nawet zagarnia jednostkę, która staje się częścią większej inscenizacji. Kolejną premierą, tym razem kameralną, był spektakl „Moja przyjemność leży na końcu języka…” – podróż w głąb ciała i zmysłów, gdzie granice między przyjemnością a cierpieniem stają się płynne. Adrianna Kazimierz, Martyna Dyląg oraz Jori Gerula zapraszają do doświadczenia prostych, ale intensywnych wrażeń – zapachu, dotyku, temperatury. Oddanie się zmysłom odkrywa instynkty, które zapewniają nam przetrwanie.
Do prezentacji w ramach Przestrzeni Sztuki wybrany został także spektakl „Hotel H.•••••••••” Dominiki Knap oraz Herz Haus. Spektakl osadzony jest w prowizorycznej i ulotnej przestrzeni hotelu, która staje się tłem kryminalnej intrygi opartej na motywach Hitchcocka, Hoppera i Handkego. Twórczynie dekonstruują wizualne dziedzictwo male gaze, poddając analizie stereotyp kobiety-ofiary oraz jej uprzedmiotowienie w kulturze. W przedstawieniu, nawiązującym do surrealizmu i konwencji kryminału, dominują tematy seksualności, tajemnicy oraz napięcia między rzeczywistością a iluzją.
Z kolei rezydencje artystyczne realizowane w Centrum Kultury pozwoliły na pogłębioną eksplorację procesów twórczych. Projekty takie jak „Macho” Adrianny Kazimierz, badający męskość w kobiecym ciele, czy „Love letter” Marcina Miętusa, podejmujący próbę przekształcenia intymności listów miłosnych w choreografię gestów i spojrzeń, pokazały, jak taniec może dotykać delikatnych i złożonych tematów społecznych oraz emocjonalnych. Rezydencje te nie tylko wspierały indywidualny rozwój artystów, ale także przyczyniały się do wzbogacenia lokalnego środowiska o nowe formy i idee.
Jednym z kluczowych elementów programu Przestrzeni Sztuki była „Lubelska Scena Tańca” – przestrzeń dedykowana młodym artystom, stanowiąca platformę dla wystąpień, będących często debiutami na scenie tańca. Integralną częścią programu były również działania edukacyjne. Warsztaty ruchowe, takie jak prowadzone przez Martę Wołowiec coachingi „Zanurzeni w ruchu”, pozwalały uczestnikom pogłębiać świadomość ciała i rozwijać kreatywność sceniczną. Projekt zdrowotny „Obudź mięśnie dna miednicy” pod kierunkiem Dominiki Wójtowicz miał na celu uświadamianie młodym kobietom, jak ważne jest dbanie o swoje ciało w kontekście codziennego życia.
W tegorocznej edycji w szczególny sposób podkreślona została różnorodność stylów i technik tanecznych. Obok dominującego tańca współczesnego pojawiły się inicjatywy związane ze street dance, takie jak konkurs Pokaż Styl oraz Hip Hop w Teatrze, które przyciągnęły młodych twórców poruszających się w estetykach niekojarzonych dotąd z teatrem tańca. Te wydarzenia stały się przestrzenią artystycznej konfrontacji, umożliwiając spotkanie różnych środowisk, wzajemne inspirowanie się i poszerzanie horyzontów. Nowością tegorocznej edycji był konkurs na shortsy i etiudy filmowe, który otworzył przed artystami możliwość eksploracji tańca poprzez medium filmowe. Zrealizowane projekty, w tym prace Sary Szulen i Pawła Giergisiewicza, stały się przykładem tego, jak ruch i choreografia mogą znaleźć nowe konteksty w sztuce audiowizualnej. W programie nie zabrakło również propozycji terapeutycznych, takich jak psychoterapia tańcem i ruchem, która ostatnio cieszy się ogromnym zainteresowaniem. Prowadzone przez Ewelinę Drzał zajęcia łączyły ekspresję ruchową z procesem osobistego rozwoju, podkreślając, że taniec może być nie tylko sztuką, ale także formą pracy z emocjami i ciałem.
Przestrzenie Sztuki – Taniec zagościły również w regionie lubelskim. Pokazy spektakli i warsztaty taneczne odbyły się w Milejowie, Krasnymstawie, Puławach, Dęblinie, Lubartowie i Włodawie. Współpraca z lokalnymi instytucjami kultury oraz liderami tamtejszych środowisk tańca to jeden z najważniejszych elementów lubelskiej koncepcji programowej projektu. Przestrzenie Sztuki w Lublinie udowodniły, że taniec może być uniwersalnym językiem, który łączy różnorodne środowiska i pozwala na głęboką refleksję nad współczesnym światem. Wydarzenia nie tylko wspierały młodych artystów, ale także inspirowały widzów i uczestników, pokazując, jak wielowymiarowym i otwartym zjawiskiem może być taniec. Dzięki tym działaniom Lublin umacnia swoją pozycję jako ważny ośrodek taneczny, oferujący przestrzeń dla rozwoju nowych talentów i idei, a także jako miejsce otwarte na dialog i współpracę. Z niecierpliwością czekamy na drugą część tego dwuletniego programu, która zaplanowana jest na rok 2025.