Jak opisać teatr tańca, który zazwyczaj obywa się bez słów i tradycyjnej fabuły? Jak za pomocą słów oddać ulotny, abstrakcyjny ruch tancerzy, ich emocje i pasję? Jak oceniać pracę choreografów, ich język i wyobraźnię? - pytał Roman Pawłowski prowadzący warsztaty z pisania o tańcu podczas XIV Międzynarodowej Konferencji Tańca Współczesnego w Bytomiu.

Mało który festiwal teatralny śledzi tylu krytyków co trwającą w Bytomiu Konferencję Tańca Współczesnego. Poza profesjonalistami każdy spektakl oceniała grupa pasjonatów z warsztatów pisania o tańcu. Jak opisać teatr tańca, który zazwyczaj obywa się bez słów i tradycyjnej fabuły? Jak za pomocą słów oddać ulotny, abstrakcyjny ruch tancerzy, ich emocje i pasję? Jak oceniać pracę choreografów, ich język i wyobraźnię? To tylko niektóre z pytań, jakie pojawiły się na warsztatach dla krytyków tańca, które miałem przyjemność już po raz czwarty prowadzić w Bytomiu. Wzięło w nich udział kilkunastu utalentowanych ludzi, fanów tańca z całego kraju. Codziennie pisali recenzje z prezentowanych na festiwalu przedstawień - jedne krytyczne, inne pochwalne. Przedstawiam Czytelnikom dwie najbardziej dojrzałe próby krytycznego zmierzenia się z materią tańca. Mam nadzieję, że za tymi debiutanckimi recenzjami pojawią się następne. Żadna