W Polsce mamy przede wszystkim literacki teatr lalkowy, a trzeba szukać inaczej, w materii, formacie widowiska, pozasłownych środkach wyrazu, w eksperymencie, który wyłania się czasami z jakiejś zabawy i ma czas na krzepnięcie w niespiesznym rytmie pracy, drążeniu, szukaniu

– mówi Karol Suszczyński w rozmowie z Marzenną Wiśniewską w miesięczniku „Teatr”.

Lalki są długowieczne

Jak się kończy dzieciństwo, to młody człowiek napotyka w teatrze lukę repertuarową i to jest problem ogólnopolski. Jest bardzo dużo spektakli dla dzieci, dla dzieci starszych, tak do szóstej i siódmej klasy szkoły podstawowej, a później już jest drastycznie mniej spektakli dla młodzieży. Tę lukę w ramach naszych możliwości staramy się wypełniać

– mówi Krzysztof Rzączyński, dyrektor naczelny i artystyczny Teatru im. Hansa Christiana Andersena w Lublinie, Michałowi Grotowi z „Dziennika Wschodniego".

Sprawdź także

guldapoleca: Widok z okna

Wczoraj 17:08 „Widok z okna” Volkera Schmidta w reż. Pameli Leończyk w Teatrze Lalka w Warszawie. Pisze Przemek Gulda na swoim koncie instagramowym.

Recenzje

Wszystko się porusza

Wczoraj 14:23 „Kosmiczny dom” w reż. Liny Lapelytè w TR Warszawa. Pisze Marek Zajdler w portalu Nasz Teatr.

Recenzje

O Jezusie w rytmie silent disco

Wczoraj 10:06 „Jesus Christ Superstar” Andrew Lloyda Webbera i Tima Rice’a w reż. Agnieszki Płoszajskiej w Teatrze Muzycznym w Toruniu. Pisze Jan Bończa-Szabłowski w „Rzeczpospolitej”.

Recenzje