20 stycznia tancerka i choreografka Krystyna Mazurówna obchodzi urodziny.
Z tej okazji przypominamy wybrane fakty z życia zawodowego tej artystki.
fot. Piotr Barącz/ Wikipedia/ Domena publiczna
Krystyna Mazurówna – tancerka, choreografka, pisarka.
Tańca uczyła się w szkole baletowej Zygmunta Dąbrowskiego i Teresy Dobrowolskiej, a następnie w Państwowej Średniej Szkole Baletowej w Warszawie.
Po ukończeniu szkoły baletowej w 1957 roku podjęła pracę w Operze (Teatrze Wielkim) w Warszawie, gdzie tańczyła w takich spektaklach jak: Don Juan (1958), Wieczór baletowy do muzyki Mikołaja Rimskiego-Korsakowa (Chłopiec, 1958), Wieczór baletowy do muzyki Claude’a Debussy’ego (Nimfa, 1958), Wieczór baletowy do muzyki Igora Strawińskiego (Uliczna tancerka, 1958), Pan Twardowski (Kusicielka, Żądza, Kleopatra, Hurysa, Diablica IV, 1959), Wierchy (Góralka, 1962), Judith (Niewolnica, 1962), Święto Wiosny (Dziewczyna, 1962), Cztery temperamenty (Dziewczyna, 1962), Trójkątny kapelusz (Dziewczyna, 1962), Białowłosa (Mieszkanka złotej krainy, 1962), Orfeusz (Bachantka, 1963), Dafnis i Chloe (Bryaxis, 1963), Ad hominem. Impresja baletowa (Dziewczyna B, 1964).
W ramach stypendium artystycznego miała okazję uczyć się tańca współczesnego i jazzowego w Paryżu.
Na początku lat 60. zaczęła występować w Polskim Zespole Tańca pod dyrekcją Eugeniusza Paplińskiego. Uczestniczyła w występach polskiej grupy estradowej w ZSRR. Tańczyła także w Sonetach Miłosnych (Filharmonia Narodowa, 1963) oraz w spektaklu Gdy w Ogrodzie Botanicznym (Sala Kongresowa PKiN, 1963).
Ponadto występowała w teledyskach (do utworu Piotra Szczepanika Kochać) i filmach: Estrada 62 (1962), Sublokator (1966), Małżeństwo z rozsądku (1966), Maskarada (1967), Fantomy (1967), Przygoda z piosenką (1968).
Jej partnerami scenicznymi byli m.in.: Witold Gruca, Stanisław Szymański, Gerard Wilk.
Współpracowała też ze stołecznym Teatrem Buffo „Syrena” jako tancerka (Inne czasy, czyli 20 lat później, 1966) oraz jako choreografka (Seans dla zakochanych, 1965; Inne czasy, czyli 20 lat później, 1966; Emil i detektywi, 1966).
Tworzyła również układy taneczne i ruchowe dla: Teatru Żydowskiego, Teatru Współczesnego w Warszawie, Teatru Ziemi Mazowieckiej w Warszawie (Trzy białe strzały, 1966), Teatru Polskiego (Sprzężenie zwrotne 1966), Teatru Dramatycznego w Warszawie (Spaghetti i miecz, 1967), Teatru im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim (Trębacze, 1967; Kłopoty zbója Madeja, 1967), Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi (Nie zapomnisz owych dni, 1968), Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie (Moja córeczka, 1968), Teatru Wielkiego w Łodzi (Błękitny Zamek, 1988), Teatru Muzycznego w Gdyni (Balet, balet, balet, 1988), Polskiego Teatru Tańca – Baletu Poznańskiego (Chopin inaczej, 2010).
Była autorką choreografii i reżyserii w spektaklu baletowym/ruchowym Mr. Instrument Instrument przedstawia: wielka inwencja na spragnione theorbo, uśpiony kontrabas i cztery tancerki (2011), wystawianym przez Stary Browar Nowy Taniec w Poznaniu. Opracowała także choreografię do Wesołej wdówki, realizowanej w ramach Impresariatu Artystycznego MMImpresario (2015).
Choreografię stworzyła również do Żołnierza Królowej Madagaskaru (Teatr Telewizji, 1967).
Założyła zespół tańca nowoczesnego Fantom, z którym z sukcesem wystąpiła na festiwalu jazzowym w Pradze. Układała balety do muzyki Matuszkiewicza, Trzaskowskiego, Kurylewicza i Komedy. Jednak w 1968 roku zespół został rozwiązany, a artystka opuściła Polskę.
Od 1968 roku mieszka i pracuje w Paryżu. Założyła tam zespół Ballet Mazurowna, z którym występowała we Francji. Jako tancerka pracowała zagranicą do 2001 roku, występując m.in. jako solistka w Casino de Paris, w rewii Josephine Baker czy w w prywatnym klubie Artistotelisa Onasisa w Atenach. W charakterze choreografki współpracowała z teatrem Élysées Montmartre w Paryżu.
Wśród przyznanych jej nagród warto wymienić:
- III Nagrodę na I Ogólnopolskim Konkursie Tańca Klasycznego w Warszawie (1959)
- III Nagrodę na II Ogólnopolskim Konkursie Tańca Scenicznego w Warszawie (1961)
- Teatralną Nagrodę Muzyczną im. Jana Kiepury za całokształt pracy artystycznej (2013)
Bibliografia:
Encyklopedia Teatru Polskiego / Krystyna Mazurówna, https://encyklopediateatru.pl/osoby/14257/krystyna-mazurowna [dostęp: 19 stycznia 2024]
FilmPolski.pl / Krystyna Mazurówna, https://www.filmpolski.pl/fp/index.php?osoba=5110991, [dostęp: 19 stycznia 2024]
Krystyna Mazurówna, Burzliwe życie tancerki, Marginesy, Warszawa 2010