EN

6.06.2022, 18:05 Wersja do druku

Toruń. Teatr Horzycy nadaje Scenie na Zapleczu imię Krystyny Meissner

Teatr Horzycy zaprasza 12 czerwca na „Zszywanie Europy”, czyli trzy rozmowy poświęcone Krystynie Meissner, wieloletniej dyrektor toruńskiego teatru i założycielce Festiwalu Kontakt. Spotkania poprzedzi (ok. godz. 11:00) nadanie Scenie na Zapleczu imienia jej inicjatorki. Wydarzenia odbędą się w ramach 26. Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Kontakt.

fot. Wojtek Szabelski / mat. teatru

Inne aktualności

„Zszywanie Europy” będzie spotkaniem z ludźmi teatru, których zawodowe ścieżki skrzyżowały się z Krystyną Meissner. Będziemy rozmawiali z jej współpracownikami oraz z artystami, których twórczości towarzyszyła. Wspólnie z dyrektorkami i dyrektorami festiwali teatralnych zastanowimy się natomiast nad tym, jak odpowiedzieć na dwa kryzysy – pandemiczny i wojenny – z którymi musimy się mierzyć. Jak w tej nowej sytuacji twórczo kontynuować działania, których pomysłodawczyni toruńskiego Kontaktu i wrocławskiego Dialogu była prekursorką?

W spotkaniach wezmą udział: Zenon Butkiewicz, Piotr Cieplak, Agata Grenda, Piotr Gruszczyński, Wojciech Majcherek, Olga Nowakowska, Jadwiga Oleradzka, Aleksandra Semenowicz, Bartosz Szydłowski, Tomasz Kireńczuk (online), Ewa Pilawska (online). Moderacja: Jan Karow

W 1991 roku Krystyna Meissner przedstawiała formułę nowego festiwalu w ten sposób: „Aktualnie istnieje potrzeba zszywania Europy, Wschodu z Zachodem”. Minęły ponad trzy dekady, a te słowa ponownie nabrały aktualności. Ich Autorki już z nami nie ma, lecz idea wyrażona w przededniu pierwszej edycji Kontaktu pozostała – dziś może wydawać się jeszcze trudniejszym wyzwaniem.

O Krystynie Meissner:

Krystyna Meissner w 1983 r. objęła stanowisko dyrektorki Teatru Horzycy i postawiła na współczesną dramaturgię. Na inaugurację swojej dyrektury wybrała Kartotekę Tadeusza Różewicza (1983 r.), co sama określiła później jako „ostre wejście”, które miało stworzyć wyrazistą cezurę. Za jej ważniejsze realizacje w okresie toruńskiej dyrekcji uważa się m.in. Balladynę Juliusza Słowackiego (1984 r.) i Zmierzch Izaaka Babela (1987 r.).

Za jej dyrekcji powstała funkcjonująca do dziś Scena Propozycji Aktorskich, w ramach której aktorzy zgłaszali i realizowali własne propozycje sceniczne, które następnie mogły wejść do repertuaru. Kolejnym novum było stosunkowo regularne tworzenie spektakli ze stałym miejscem grania poza siedzibą teatru, np. w podziemiach ratusza, Dworze Artusa, Muzeum Etnograficznym, starym forcie czy budynku dawnej stajni. Krystyna Meissner wprowadziła do repertuaru sporo przedstawień muzycznych, w tym także spektakle dla dzieci wykorzystujące wielką literaturę muzyczną (np. Czarodziejski flet według Wolfganga Amadeusza Mozarta, reż. Janusz Pieczuro, 1984 r.).

Cechą toruńskiej sceny w tym okresie była otwartość na młodych, rokujących twórców. W 1989 r. Piotr Cieplak debiutował jednoaktówkami Fredry, zaś w 1994 r. odbyła się premiera Kupca Weneckiego Szekspira w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego.

Ważną decyzją Krystyny Meissner było również powołanie prekursorskiego Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Kontakt. Przemiany polityczne w Europie, w tym dążenia do niepodległości państw bloku komunistycznego, stały się asumptem do powstania idei Kontaktu, zasadzającej się na łączeniu – tak długo rozdzielonych – Wschodu z Zachodem. Po czterech latach dyrektorka otrzymała Paszport Polityki za – jak uzasadniała redakcja – „festiwal Kontakt w Toruniu, znakomicie podtrzymujący kontakt teatru polskiego ze światem: bliższym i dalszym”.

W styczniu 1994 r. otwarto Scenę na Zapleczu. Pierwszą premierą na deskach nowej, mieszczącej ok. 110 widzów sceny była Zemsta Fredry w reżyserii dyrektorki. Spektakl grano 150 razy.

[fragment z: Marta Siwicka, „Na ostrzu Melpomeny” [w:] „Zorganizowany obłęd”, Toruń 2020]

Źródło:

Materiał nadesłany