26.05.2021, 11:30 Wersja do druku

Stanisława Celińska: Czuję, że komuś pomogłam

- Ktoś komuś puszczał płytę „Atramentowa", gdzie jest piosenka „Wielka słota", którą śpiewam z Muńkiem Staszczykiem. Po tym, gdy usłyszał nasz utwór, spłakał się i natychmiast zaczął leczyć, poszedł na odwyk - mówi Stanisława Celińska. Chwilę przed ukazaniem się jej nowej płyty rozmawiamy o niebezpieczeństwach aktorstwa, o Kościele i o tym, kto robi wszystko, by rozwiązać jego problemy. Rozmawiał Dawid Dudko w Tygodniku Angora.

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Stanisława Celińska: Czuję, że komuś pomogłam

Źródło:

„Tygodnik Angora” nr 22

Autor:

Rozmawiał: Dawid Dudko

Ludzie

Stanisława Celińska

Dramat końca świata

O Szekspirowskim dramacie, który zdecydował się wyreżyserować na deskach Teatru Dramatycznego m.st Warszawy

mówi Wawrzyniec Kostrzewski, reżyser i scenarzysta teatralny, dla tygodnika „Sieci". Notowała Jolanta Gajda-Zadworna.

Zaproszenie do tańca

Od kilku tygodni otrzymuję pytania, gdzie można nabyć najnowszy zbiór moich felietonów Zaproszenie do tańca. Tytuł zaczerpnąłem z walca koncertowego Karola Marii Webera, który w epoce Diagilewa w choreografii Michaiła Fokina był tańczony przez Wacława Niżyńskiego i Tamarę Karsawinę. Pomieściłem w tym tomie moje publikacje na temat tańca i sztuki baletowej z ostatnich kilkudziesięciu lat. W razie następnych wydań będę dodawał nowe, jako że ta tematyka często wraca w moich felietonach

- pisze Sławomir Pietras w Tygodniku Angora.