Kochan filozoficznie. „Kocham cię, Skarbie” – dramat, w którym nic nie jest takie, jak by się wydawało

Kocham cię, Skarbie – najnowsza propozycja dramaturgiczna Marka Kochana jest intrygująca z wielu (należałoby to podkreślić) niesprowadzalnych do siebie powodów. Po pierwsze – sztuka wywołuje ontologiczny i egzystencjalny niepokój, w wypadku tego pierwszego należałoby przede wszystkim rozstrzygnąć, na czym polega gospodarowanie czasem i przestrzenią dramatu, a zatem po co autorowi osobliwy chronotop jego tekstu

Marek Kochan: „Im pięknejsze buty zakładam, tym większa moja magiczna moc!”

Wydaje mi się, że współcześni odbiorcy są z tym oswojeni, rozumieją konwencje jako znaki, przedmiot parafraz, redefinicji, dekompozycji. Ja lubię takie gry, wierzę, że inni też