3.11.2020, 15:53 Wersja do druku

Rafał Wojasiński: Cud na stypie

Pewien sędziwy człowiek zażyczył sobie, żeby na stypie po nim żałobnikom niczego nie zabrakło. Zapadła mi w pamięć ta uroczystość. Przyjechali zarówno ludzie prości, jak i wykształceni. Był dziekan uczelni wyższej, dyrektor PGR-u, profesor, pani dyrektor. I oni wszyscy grali z początku jakieś role, ale jak się już oswoili i trochę popili, to się zaczęło „Wesele" Wyspiańskiego - mówi Rafał Wojasiński, dramatopisarz i prozaik, w rozmowie z Marcinem Kube w Rzeczpospolitej.

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Cud na stypie

Źródło:

„Rzeczpospolita” nr 256

Autor:

Marcin Kube

Ludzie

Rafał Wojasiński

Teatr w czasach zarazy, czyli wyznania nałogowca

Kiedy tylko zniesiono obostrzenia, aktorzy rzucili się do pracy, którą przerwała parę miesięcy wcześniej pandemia, a widzowie, jeszcze nieśmiało, ale jednak, wybierali się na pierwsze premiery. Przyjrzyjmy się, jak wygląda sztuka sceniczna w czasach zarazy

- pisze Magda Huzarska-Szumiec w miesięczniku Kraków.

Giovanny 1979-2020

Kto znał Giovę, po pierwsze znał jego śmiech. Głośny, radosny i piekielnie zaraźliwy. Śmiał się jak rozbrykany chłopak, który jeszcze nie boi się okropieństw tego świata. Z serdecznością i ufnością, które wypełniały jego serce

- reżysera Giovanny'ego Castellanosa wspominają jego najbliżsi przyjaciele.