Spektakl „Miś Tymoteusz Rym-Cim-Ci”, sztuka autorstwa Jana Wilkowskiego w reżyserii Grzegorza Kwiecińskiego, zrealizowany w Teatrze Lalek "Rabcio" brawurowo zawładnął tą sceną, stając się jej sztandarowym spektaklem. Spektakl jest grany bez przerwy od 9 lutego 2002 roku, kiedy to odbyła się jego premiera. Tytuł osiągnie swoje dwudziestolecie w dniu 20 stycznia 2022 roku.
fot. mat. teatru
Od dnia premiery spektakl reprezentuje Teatr „Rabcio” na krajowych i międzynarodowych festiwalach. Był grany w trakcie Festiwalu Teatrów dla Dzieci w Krakowie w 2003 roku (I miejsce w plebiscycie publiczności) , także na tym samym festiwalu w 2006 i 2010 roku.
W trakcie XVI Międzynarodowego Festiwalu Teatrów w Walizce w Łomży w 2003 roku otrzymał nagrodę za muzykę .Rabczański „ Tymoteusz” był grany na festiwalach w Bośni i Hercegowinie (2007), Czechach (2008), Słowacji (2010) , brał udział w Festiwalu Mała Talia w 2010 roku w Tarnowie. .Artyści z Rabki występowali także z tym spektaklem w Wiedniu i w Teatrze Rozrywki w Chorzowie.
Jubileusz 20-lecia spektaklu to wielkie i radosne święto dla „Rabcia” oraz realizatorów. Wspólnie udało się powołać do życia spektakl i jego bohatera, który ma już 20 lat . Reżyserem spektaklu jest Grzegorz Kwieciński ,scenografię zaprojektowała Barbara Wójcik a muzykę skomponował Bogdan Szczepański. W spektaklu o obsadzie czterech osób od początku do dziś gra znakomity aktor – Piotr Serafin. Pozostała trójka aktorów zmieniała się jak to zwykle w teatrach bywa.
Serdecznie Zapraszamy na Urodziny Misia Tymoteusza do Teatru „Rabcio”, ul. Orkana 3c w Rabce, w dniu 20 stycznia 2022 roku /czwartek/ o godzinie 16.00, tel. 18 544 72 44 Może będzie tort?
Reżyser spektaklu – Grzegorz Kwieciński
Scenografia – Barbara Wójcik
Muzyka – Bogdan Szczepański
„Grzegorz Kwieciński doskonale wie, o co chodzi w teatrze dla najmłodszych. Żywe tempo, traktowanie widza partnersko, nie mentorsko, i kolorowy świat na scenie, autorstwa Barbary Wójcik, to kraina, którą dzieci muszą się zauroczyć. Mają też szansę na poklaskanie sobie w rytm rock and rollowych kompozycji Bogdana Szczepańskiego. Największym jednak komplementem jest to, że sporo dzieci, spośród premierowej widowni, chciało wejść na scenę i bawić się razem z aktorami, dotknąć postaci, być w środku. Teatr o takiej "sile rażenia" jest teatrem ważnym” Magda Huzarska, Gazeta Krakowska, 2002 r.