"Sonata jesienna" wg scen. Ingmara Bergmana w reż. Grzegorza Wiśniewskiego w Teatrze Narodowym w Warszawie. Pisze Michał Centkowski w Newsweeku.

fot. Krzysztof Bieliński/ Archiwum Artystyczne Teatru Narodowego

Grzegorz Wiśniewski wystawił w Teatrze Narodowym spektakl inspirowany filmem Ingmara Bergmana. „Sonata jesienna" to przejmujące studium toksycznej relacji matki i córki. W rolę wybitnej pianistki wciela się Danuta Stenka. I to jej kreacja jest największym atutem spektaklu. Gdy po siedmiu latach nieobecności Charlotta zjawia się w domu swojej starszej córki Ewy (Zuzanna Saporznikow) i jej męża Pastora (Jan Englert), radość szybko ustępuje miejsca brutalnej wiwisekcji wzajemnych relacji. Sugestywnie sportretowana przez Stenkę Charlotta, której całym światem była i jest muzyka, właściwie nigdy nie chciała być matką, lękała się tej roli, pragnęła jedynie być kochaną. Ewa, żyjąc w cieniu matki, nieustannie próbuje sprostać jej oczekiwaniom. Duszną atmosferę rodzinnej psychodramy potęgują minimalistyczna, choć pełna wyrazu scenografia, i światło autorstwa Mirka Kaczmarka. Mamy surową konstrukcję z drewnianej sklejki, w której za pomocą kilku zaledwie rekwizytów twórcy budują świat przedstawiony pełen emocji. Wizualnego efektu dopełniają spektakularne kostiumy Charlotty, która - stopniowo zrzucając z siebie kolejne ich warstwy - ostatecznie odkrywa przed nami i przed sobą to, co przez lata pieczołowicie skrywała.