Letnie wakacje to dla artystów pracujących w państwowych teatrach czas wytchnienia po ciężkich sezonach. Urlopy dla pionów artystycznych rozpoczynają się wraz z opadnięciem kurtyny po ostatnim spektaklu. Artyści są już wtedy myślami na tropikalnych plażach czy w górach. Odpoczynek wybieramy taki, jaki lubimy najbardziej, żeby naładować baterie do maksimum, aby po paru tygodniach ponownie w pełni sił stanąć przy baletowym drążku - pisze Aneta Wira-Ostaszyk w portalu taniecPOLSKA.PL.

Wolne, które zawodowi tancerze zwykle mają latem, przeznaczamy na regenerację. Intensywne próby oraz spektakle, chęć nieprzerwanej pracy, nawet pomimo bólu, powodują, że musimy sobie kiedyś pozwolić na odpoczynek od pracy fizycznej. Lato to najlepszy czas.

Nieunikniony powrót

Powroty bywają trudne, ale nawet pomimo pewnych niedogodności, mogą mieć swoje plusy. Trudności najczęściej są zupełnie niezależne od samych tancerzy. To na przykład brak klimatyzacji w salach baletowych. Przy tropikalnych upałach w mieście, jakie mieliśmy na przykład w sierpniu, i dużym wysiłku fizycznym jest to bardzo uciążliwe i dodatkowo męczące. Ale nawet jeśli ciało mówi „Nie, jeszcze nie”, możliwość zobaczenia się z koleżankami i kolegami z pracy rekompensuje ból fizyczny. Przyjaźnie nawiązane przez lata wspólnej pracy, a często nawet jeszcze edukacji, tworzą atmosferę pracy, w której chce się przebywać. Dzielenie garderoby z kilkoma osobami jeszcze zwiększa więzi między nami. Pomiędzy opowieściami z wakacyjnych podróży dzielimy się informacjami o zbliżających się spektaklach, nadchodzących próbach i wyzwaniach, które czekają nas w nowym sezonie artystycznym.

Pierwszego dnia praca najczęściej jest jeszcze jakby za mgłą. Tancerze powoli rozgrzewają swoje ciała do wytężonej pracy. Rollują stopy, rozgrzewają stawy biodrowe, rozciągają się. W tle słychać stukot przygotowywanych do pracy point. Na korytarzu ogłaszane są wyniki nieoficjalnego konkursu na „największą opaleniznę”, słychać śmiechy bliskich koleżanek i rzucane na szybko „Idziemy na kawę?”.

Wznowienie artystycznej codzienności

Wraz z upływem dni intensyfikacja prób wzrasta, a „szkielety” spektakli nabierają formy. Zespół pracuje początkowo oddzielnie, przypominając sobie tańce grupowe i doskonaląc choreografię zarówno pod względem precyzji wykonania, jak i wyrazu artystycznego. Soliści pracują osobno, a w przypadku wielu obsad do jednego przedstawienia, każda para ma oddzielne próby. Gdy zbliża się termin spektaklu, cały zespół, corps de ballet oraz soliści, wspólnie spotykają się na sali i „składają” spektakl w całość. Po kolejnych próbach jesteśmy gotowi do wyjścia na scenę i spotkania z orkiestrą.

Cały proces wznowienia spektaklu po wakacjach trwa około 3-4 tygodnie, ale wszystko zależy od bardzo wielu różnych czynników: kiedy ostatnio był grany, ilu osób brakuje w obsadzie, jak bardzo jest wymagający dla zespołu i solistów.

Zespół baletowy w teatrach operowych wraca z przerwy urlopowej najszybciej ze wszystkich pionów artystycznych właśnie dlatego, że nasz zawód wymaga od nas specjalnego przygotowania fizycznego i nie sposób „wskoczyć” w tryb codziennych lekcji i prób i od razu być w formie, którą osiągamy długotrwałą pracą. Jednakże, po powrocie z wakacji pojawiamy się w salach baletowych w gotowości do pracy. Nie jest przewidziany dla nas żaden specjalny czas w ramach etatu na uzyskanie formy. W praktyce jesteśmy gotowi do wykonywania stawianych przed nami zadań. Oczywiście, aby jakość była jak najlepsza, potrzebujemy czasu.

Pierwsze próby po wakacjach to kontrolowany chaos, wymagający oszlifowania diament, aby w efekcie końcowym widzowie cieszyli się idealnym obrazem baletowej „realności”. Dokładność, idealna symetria tworzonych przez zespół baletowy rysunków podczas tańców grupowych, zbudowanie wzajemnego zaufania i relacji. To wszystko powoduje, że oglądany przez widzów spektakl jest przyjemny w odbiorze.

W kolejnym felietonie wprowadzę Was szczegółowo w proces przygotowania dzieła baletowego – od projektu do realizacji.