Na ulicy Noworudzkiej odnaleziona została butelka po popularnym w drugiej dekadzie XXI wieku napoju alkoholizującym Prosecco.

A w butelce, zgodnie z odwieczną tradycją korespondencji, list. Oto jego treść:

Na jednym ze spotkań w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu Elżbieta Kwiatkowska-Wyrwisz powiedziała:

Że nie wstydzi się miasta, w którym żyje.

Że wybrała je dla siebie.

I nie zamierza zgadzać się z fatalnymi opiniami o Wałbrzychu.

Mówiła to z takim przekonaniem i pewnością, że nagle tożsamość wałbrzyska zaistniała.

I to tak gorąco jak warszawska, wielkopolska czy nawet popowodziowo – wrocławska.

We wspomnieniach o Elżbiecie Kwiatkowskiej jedno jest niezmienne.

Była wszędzie.

Na wszystkich premierach i koncertach.

Na projektach, programach, spotkaniach i warsztatach.

W całym mieście.

W naszym Wałbrzychu.

A pracujących w teatrze przyzwyczaiła do tego, że zawsze była spóźniona.

Bo skądś przybiegła.

I zawsze musiała wcześniej wyjść.

Bo gdzieś już jej brakowało.

Ta aktywność była jak industrialna dynamika.

Jakby ta kobieta miał w swoim krwiobiegu Wałbrzych.

Z jego przemysłem – ciężkim i delikatnym.

Białym i czarnym.