Magazyn

Mam w sobie gen prowincji

19.11.2025, 10:42 Wersja do druku

Jan Peszek urodził się w 1944 roku. Ukończył krakowską szkołę teatralną. Dziś jest jej profesorem. Od lat jest związany z krakowskimi i warszawskimi teatrami. W naszym mieście występuje zarówno na scenie Starego Teatru, Teatru STU, jak i Teatru im. Słowackiego, w którym ostatnio wciela się w postać Senatora w „Dziadach” w reżyserii Mai Kleczewskiej. Mogliśmy oglądać go także na dużym ekranie, między innymi w filmach „Śmierć jak kromka chleba” Kazimierza Kutza czy „Ucieczka z kina Wolność" Wojciecha Marczewskiego. Najnowszy film z jego udziałem to „Dziadku, wiejemy”. Na platformach streamingowych widzowie podziwiają go w takich serialach jak Warszawianka czy czy Idź przodem, bracie... Podczas Ogólnopolskiego Festiwalu Sztuki Filmowej Prowincjonalia we Wrześni odbierze nagrodę honorową i zaprezentuje swój popisowy spektakl „Scenariusz dla nieistniejącego, lecz możliwego aktora instrumentalnego”. Z Janem Peszkiem rozmawia Magda Huzarska-Szumiec w miesięczniku „Kraków i świat”.

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Mam w sobie gen prowincji

Źródło:

„Kraków i świat” nr 3/4

Data publikacji oryginału:

19.11.2025

Ludzie

Jan Peszek

Jacek Poniedziałek wraca do Krakowa bez sentymentu

Za młodu nie chodził do kina i teatru, bo matki nie było stać na bilety. Dziś jest nie tylko uznanym aktorem, ale też reżyserem i tłumaczem. Już dwie dekady temu jako jeden z niewielu ludzi ze świata sztuki odważnie wyznał, że jest gejem. I tylko mu to pomogło

– pisze Paweł Gzyl w „Dzienniku Polskim”.

Nigdy tu już nie powrócę?

Równo pół wieku temu, w listopadzie 1975 roku, w małej piwnicy w Krzysztoforach (wszystko, co ważne, rodziło się Krakowie w kameralnych przestrzeniach, najczęściej w piwnicach) doszło do wydarzenia, które odmieniło świat, a przynajmniej światowy teatr. Czyli świat, bo nie od dziś wiadomo, że świat jest teatrem a aktorami ludzie

– pisze Michał Mizera w „Krakowie i Świecie”.

Sprawdź także

Zdjęcie Zarażamy teatrem

Zarażamy teatrem

Wczoraj 10:28 „Marzy mi się, by młodzi widzowie zaczęli przychodzić do Teatralnego Instytutu Młodych na spektakle popołudniowe już bez szkolnego obowiązku, by mieli poczucie, że są tu u siebie i fajnie byłoby tu zaprosić dziewczynę na randkę”

Zdjęcie Od komiksu do teatru

Od komiksu do teatru

Wczoraj 10:18 „Dwa tygodnie przed premierą spotkałem się z reżyserem Sławomirem Narlochem, który opowiedział, o czym według niego jest ten spektakl, a ja potwierdziłem, że sztuka właśnie o tym jest”

Zdjęcie Klata spodziewa się Karola Nawrockiego na „Termopilach”: „Następna okazja za 260 lat”

Klata spodziewa się Karola Nawrockiego na „Termopilach”: „Następna okazja za 260 lat”

Wczoraj 09:48 „Zapraszam do Teatru Narodowego, uplasowanego pomiędzy Grobem Nieznanego Żołnierza a miejscem śmierci Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Pomiędzy pomnikiem Księcia Józefa Poniatowskiego a pomnikiem Wojciecha Bogusławskiego”