Autorski monodram ruchowo-dźwiękowy, balansujący na granicy prawdy i fikcji.

mat. teatru

Co odczuwa człowiek podczas dysocjacyjnego doświadczenia?
Jak opowiadać o życiu kiedy masz wrażenie, że nie należy do ciebie?

Nawiązując do Tadeusza Kantora stawiamy przed widzami postać performatywną – Mateusza.
Bohatera niescenicznego, doświadczającego uczucia obcości ciała i psychiki.
Zmuszonego do weryfikowania procesu odbywającego się na scenie.
Zmuszonego do weryfikowania swojego w nim miejsca.
Będąc całkiem szczerym – trochę w tym wszystkim zagubionego.

Mateusz jest tym, kim jest naprawdę.
Jest sobą, ale czasem się sobą nie czuje.
Gdzieś przynależy, ale zaraz ta przynależność zdaje się irracjonalna. I to strach tym wszystkim kieruje. A kto się nie boi, niech pierwszy wyjdzie z sali.

Spektakl jest kolejnym eksperymentem Jana Łucia i Piotra Klauzy na drodze eksploracji zjawiska immersyjności w sztukach performatywnych. Twórcy wychodzą z założenia, że współodczuwanie odbiorcy może na dzisiejszym poziomie rozwoju technologicznego mieć nowe oblicza. To próba poszukiwań w obszarze reżyserii dźwięku, która ma pozwalać na głębokie zbliżenie widza z osobistą historią prezentowaną na scenie. To próba rozwijania empatii w relacji aktor-widz.

W spektaklu będą wykorzystywane środki wyrazu, które mogą eliminować osoby wrażliwe (głośna muzyka, ostre jasne światło).

reżyseria / dramaturgia: Jan Łuć; scenariusz: Jan Łuć / Mateusz Wierzbicki; wykonanie: Mateusz Wierzbicki; reżyseria dźwięku: Piotr Klauza; reżyseria światła: Szymon Stęchły; choreografia: Mateusz Wierzbicki; konsultacje choreograficzne: Olga Bury; scenografia: Adrianna Urbańska

19:00 - 07.12.2023 - wstęp wolny