Magazyn

Królestwo za spokój po pandemii. Sztuka, która dodaje otuchy

14.02.2022, 14:59 Wersja do druku

Pandemia pogłębiła wyobcowanie i izolację, przez co funkcjonowanie w czasach zarazy przypominało nieraz życie na uwięzi. Czy świat złożony z pozamykanych komnat i osobnych królestw może się jawić jako kraina szczęśliwości? Na takie pytanie szuka odpowiedzi nowy spektakl Teatru Guliwer. Pisze Konrad Wojciechowski w „Gazecie Wyborczej - Stołecznej”.

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Królestwo za spokój po pandemii. Sztuka, która dodaje otuchy

Źródło:

„Gazeta Wyborcza - Stołeczna” online

Link do źródła

Wszystkie teksty Gazety Wyborczej od 1998 roku są dostępne w internetowym Archiwum Gazety Wyborczej - największej bazie tekstów w języku polskim w sieci. Skorzystaj z prenumeraty Gazety Wyborczej.

Autor:

Konrad Wojciechowski

Data publikacji oryginału:

12.02.2022 21:21

Wątki tematyczne

Koronawirus w Polsce i na świecie

Realizacje repertuarowe

Królestwa (reż. Justyna Sobczyk, Teatr Lalek Guliwer)

Teatry i instytucje

Moc teatralnych Walentynek

Dziś Walentynki w teatrze nikogo już nie dziwią, ale 30 lat temu to amerykańskie święto dopiero szukało miejsca dla siebie na polskich scenach.

Kolejne wspomnienie Waldemara Matuszewskiego, dyrektora Lubuskiego Teatru w Zielonej Górze w latach 1991-96.

Demaskacja

Mimo potwornej wichury poprzedniej niedzieli wybraliśmy się z mężem samochodem w ryzykowny wypad do Warszawy do Teatru Dramatycznego na Sztukę intonacji. Tego popołudnia kilkoro mieszkańców Suwalszczyzny podróż do stolicy przepłaciło pobytem w szpitalu, gdy ich autobus zwiało z drogi. Nasz samochód na szczęście ominęły najgwałtowniejsze podmuchy, ale Plac Defilad przywitał nas spadającą tuż pod nasze stopy lampą uliczną, która z hukiem rozpadła się na kawałki

Pisze Jolanta Hinc-Mackiewicz w portalu Teatrologia.info.

Sprawdź także

Scenograf Małgorzata Treutler i woda od kartofli jej Cioci Gieni

Wczoraj 13:49 „Jako scenograf Margaret nie marnowała niczego, a przede wszystkim potrafiła stworzyć coś z niczego, nawet z przysłowiowej wody po ugotowanych kartoflach”

Magazyn

Małgosiowe draperie na scenie

Wczoraj 13:15 „Olbrzymia porcja CZŁOWIEKA, a w niej przemieszane pokłady dobroci, zalet, życzliwości i drobnych wad. Po prostu ARTYSTA. Była mi bliska równie mocno wadami, jak i przymiotami ducha. Była jednym z tych ludzi z których coś emanuje. Często diabli wiedzą, co to jest. Jakieś fluidy drgające, jakieś nie do końca odkryte emocje”

Magazyn

Technolożka, czyli o tym, czy da się znaleźć człowieka teatru lalek

Wczoraj 12:41 „Nie wiem, czy to jest kwestia czasów, czy to jest kwestia wychowania, ale ja sama czułam przez większość życia presję, żeby się nazwać. Odpowiedzieć sobie na pytanie: kim jestem, czym się właściwie zajmuję, na czym polega mój fach, na czym polega mój zawód? Czy skoro jestem scenografką, to mogę robić tylko scenografię? Albo skoro jestem technolożką teatru lalek, to mogę tylko wykonywać lalki?”

Magazyn