Spektakl, który najmocniej pamiętam? „Spadanie”

Patrzę na odbitkę bardzo starej fotografii pontonu-na ów jeden tylko okruch wyjęty z kopca puzzli, ze sporego gruzowiska śladów, świadectw, wspomnień, co zostały po utkanym w Teatrze STU przez Krzysztofa Jasińskiego seansie Spadanie – patrzę i nie pojmuję, dlaczego ponad pół wieku temu uniesione w górę ręce półnagiego mężczyzny odczytałem akurat jako gest błagania

Chcieliśmy, aby spektakle zapraszały do odkrywania świata

To, co jest oryginalnego w złożonych przez nas zagranicznych propozycjach, to na pewno problematyka, o której w Polsce wciąż mówimy często z poziomu kontrowersji czy narracji litości. Prace, które zaprosiliśmy, są pracami pisanymi z pozycji dystansu, troski i zabawy