Stanowisko badaczy naukowych zajmujących się Ośrodkiem Praktyk Teatralnych w związku  z publikacjami na temat domniemanych nadużyć w gardzienickim teatrze.

Ośrodek Praktyk Teatralnych „Gardzienice” Włodzimierza Staniewskiego oraz Akademia Praktyk Teatralnych są od ponad czterdziestu lat miejscem spotkania świata sztuki i nauki. Miejscem naukowej debaty i wymiany myśli, poszukiwań i sporów, międzynarodowych i krajowych konferencji i sympozjów – na przestrzeni tylko ostatnich pięciu lat odbyło ich się tam kilkanaście, rzesza ich czynnych i biernych uczestników liczy się w setkach. Wykładowcami, konsultantami i współpracownikami Staniewskiego oraz dydaktyków Akademii na przestrzeni tych lat byli i są badacze z całego świata – teatrolodzy, literaturoznawcy, filologowie, muzykolodzy, antropolodzy, kulturoznawcy, religioznawcy, a także pisarze i krytycy. Przedstawiciele świata nauki, literatury i sztuki. Jedni z nich współpracowali z teatrem stale przez długie lata, inni przez czas krótki, jeszcze inni zaś – pojawiali się zaledwie na godzinę czy dwie wykładu, czy też dzień lub dwa konferencji.

Artykuł Witolda Mrozka „Mobbing i molestowanie w Gardzienicach” opublikowany w Gazecie Wyborczej dnia 7 października br. a także opublikowane tego samego dnia w dwutygodniku.com komentarze Agaty Adamieckiej-Sitek i Pawła Soszyńskiego wywołały wiele reakcji i komentarzy publikowanych na portalach branżowych i w mediach społecznościowych. Oprócz poważnych oskarżeń pod adresem Włodzimierza Staniewskiego zawierają one także tezę o współudziale w przestępstwie i nadużyciach, jakich mieli dopuścić się „wszyscy” przedstawiciele świata akademickiego i uniwersytetów, zwłaszcza „ważni panowie profesorowie”. Niektóre wystąpienia rzucają w tej materii oskarżenia imienne, inne jedynie wskazują środowisko akademickie jako milczącego świadka opisywanych nadużyć, które w medialnej przestrzeni nie zakładają bynajmniej domniemania niewinności ani konieczności dowiedzenia winy. Język i tok tej debaty wymuszają deklaracje, w których można tylko albo oskarżyć, albo zostać oskarżonym. Wielu z nas świadomie, z premedytacją i kategorycznie odmawia w niej udziału.

Niestety, nie wiadomo nic o formalnych próbach autorek i autorów wystąpień prasowych i medialnych skonsultowania swych opinii – własnych lub przytaczanych – ze środowiskiem naukowym. Publiczny samosąd nad Staniewskim jest równocześnie samosądem nad akademią.
Wszelkie przekroczenia nietykalności osobistej, zwłaszcza w relacjach służbowych, wszelkie naruszenia prawa powinny być przez zainteresowanych zgłaszane stosownym organom, osądzone przez instytucje do tego powołane, a konsekwencje za czyny dowiedzione i osądzone powinny być bezwzględnie egzekwowane wobec każdej osoby niezależnie od statusu i pozycji.

Środowisko uniwersyteckie reprezentowane przez badaczki i badaczy, którzy w jakiejkolwiek formie i w jakimkolwiek czasie współpracowali z OPT „Gardzienice” i Włodzimierzem Staniewskim osobiście, wyraża jednak zdecydowany sprzeciw wobec nieuprawnionego oskarżenia zawartego we wspomnianych publikacjach, które „wszystkich” przedstawicieli środowisk akademickich czynią współuczestnikami i współwinnymi sugerowanych przestępstw i przekroczeń. My, niżej podpisani, oświadczamy, że nie poczuwamy się do współodpowiedzialności za jakość współpracy reżysera z aktorkami i aktorami Ośrodka, studentkami i studentami Akademii Praktyk Teatralnych. W swoich odniesieniach do dzieła i twórczości artystycznej „Gardzienic” zawsze staraliśmy się dochować wierności regułom rzetelnej pracy naukowej i za to bierzemy pełną odpowiedzialność.

Prof. dr hab. Zbigniew Benedyktowicz
Dr hab. Krzysztof Bielawski, prof. UJ
Prof. dr hab. Jerzy Danielewicz
Prof. dr hab. Ireneusz Guszpit
Prof. dr hab. Leszek Kolankiewicz
Dr hab. Tadeusz Kornaś, prof. UJ
Prof. dr hab. Włodzimierz Lengauer
Prof. dr hab. Włodzimierz Szturc