Prof. Anna Kuligowska-Korzeniewska o Tymonie Terleckim w „Gazecie Wyborczej” - „Ale Historia”.

Przed wojną Tymon Terlecki (1905-2000), absolwent lwowskiego Uniwersytetu Jana Kazimierza, był wykładowcą w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej. W Warszawie znalazł się w 1934 r. z inicjatywy Leona Schillera, który powierzył mu wykłady z historii teatru oraz redakcję prestiżowego czasopisma „Scena Polska". Terlecki odpłacił się swemu protektorowi, chwaląc jego najbardziej kontrowersyjne przedstawienia. Był członkiem zarządu Związku Literatów Polskich. Wraz z Kazimierzem Wierzyńskim prowadził kampanię przeciwko antysemityzmowi niektórych poetów, którzy nawoływali do wykluczenia Józefa Wittlina, Juliana Tuwima i innych z kultury polskiej.

Wybuch wojny zastał Terleckiego we Francji. W obozie nowo powstającego Wojska Polskiego w Coetquidan otrzymał funkcję szefa Wydziału Oświaty i założył tygodnik „Polska Walcząca". Po ewakuacji do Anglii dalej prowadził „Polskę Walczącą" - aż do końca 1948 r. Ów „Tygodnik Gromady Żołnierskiej" oraz „Żołnierz Polski na Obczyźnie" podlegał Wydziałowi Propagandy i Oświaty Sztabu Naczelnego Wodza. Terlecki współpracował także z „Wiadomościami Polskimi, Politycznymi i Literackimi", redagowanymi przez Mieczysława Grydzewskiego, w których w listopadzie 1943 r. ukazał się powyższy artykuł.