Magazyn

Jerzy Radziwiłowicz: Nie rozumiem pogardy dla inteligencji

11.07.2025, 08:58 Wersja do druku

Kpiny z tych, którzy starają się wiedzieć więcej, chcą opierać myślenie na logicznych przesłankach, a nie powtarzają wyłącznie zasłyszane opinie, nie wróży niczego dobrego – mówi Jerzy Radziwiłowicz, laureat Głównej Nagrody Festiwalu „Dwa Teatry". Rozmawiał Jan Bończa-Szabłowski w „Rzeczpospolitej”.

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Jerzy Radziwiłowicz: Nie rozumiem pogardy dla inteligencji

Źródło:

„Rzeczpospolita” online

Link do źródła

Autor:

Jan Bończa-Szabłowski

Data publikacji oryginału:

11.07.2025

Ludzie

Teatry i instytucje

Teatr Narodowy

To musi być miłość

Wraz ze wzrostem świadomości mojej pracy zauważyłam pewną przemianę – kiedyś traktowałam scenografię jak bardzo poważne zadanie, a dziś pozwalam sobie na żart, ironię czy grę z widzem, z tekstem, a nawet z samym spektaklem

– mówi Justyna Łagowska w „Notatniku Teatralnym”.

Samotność wędrowca

Europejska klasyka i współcześni mistrzowie, tradycyjne pieśni kaszubskie oraz premiera opery inspirowanej filmem Agnieszki Holland – za sprawą III edycji Baltic Opera Festival, Trójmiasto znów stanie się letnią stolicą opery

Pisze Michał Centkowski w „Voque Polska”.

Sprawdź także

Scenograf Małgorzata Treutler i woda od kartofli jej Cioci Gieni

Dzisiaj 13:49 „Jako scenograf Margaret nie marnowała niczego, a przede wszystkim potrafiła stworzyć coś z niczego, nawet z przysłowiowej wody po ugotowanych kartoflach”

Magazyn

Małgosiowe draperie na scenie

Dzisiaj 13:15 „Olbrzymia porcja CZŁOWIEKA, a w niej przemieszane pokłady dobroci, zalet, życzliwości i drobnych wad. Po prostu ARTYSTA. Była mi bliska równie mocno wadami, jak i przymiotami ducha. Była jednym z tych ludzi z których coś emanuje. Często diabli wiedzą, co to jest. Jakieś fluidy drgające, jakieś nie do końca odkryte emocje”

Magazyn

Technolożka, czyli o tym, czy da się znaleźć człowieka teatru lalek

Dzisiaj 12:41 „Nie wiem, czy to jest kwestia czasów, czy to jest kwestia wychowania, ale ja sama czułam przez większość życia presję, żeby się nazwać. Odpowiedzieć sobie na pytanie: kim jestem, czym się właściwie zajmuję, na czym polega mój fach, na czym polega mój zawód? Czy skoro jestem scenografką, to mogę robić tylko scenografię? Albo skoro jestem technolożką teatru lalek, to mogę tylko wykonywać lalki?”

Magazyn