„Jak być kochaną” wg Kazimierza Brandysa w reż. Leny Frankiewicz w Teatrze Narodowym w Warszawie. Pisze Przemek Gulda na swoim instagramowym koncie.

fot. Magda Hueckel

Sceniczna adaptacja opowieści o trudnej pamięci, zapominaniu i rozgrzeszaniu, z okupacyjnymi dylematami w tle. Gabriela Muskała tworzy tu kreację wielobarwną, spełnioną i przejmującą. A na dodatek składa hołd Barbarze Krafftównie, grającej tę postać w filmie. Świetnie sprawdza się też reszta obsady - dogadywanie i komentowanie po cichu kolejnych scen to znakomity pomysł. Siłą spektaklu jest też wyrazista choreografia Marty Ziółek - jak w scenie gwałtu: ofiara jest jak lalka, przerzucana przez oprawców.