To nie wypada!

Oznacza to, że można, ale nie należy, bo... nie wypada. Na przykład dłubać w nosie, a potem oglądać, co się wydłubało. Nie wypada wnosić na teatralną widownię napojów i wypijać ich podczas spektaklu lub koncertu, trąbiąc butelkami w kierunku sceny, bo to należy do instrumentów dętych w orkiestrze lub hejnalistów z wieży mariackiej. W żadnym razie nie wolno klaskać między częściami symfonii, sonat instrumentalnych lub cyklów pieśni, co za moich czasów w Warszawie czynili nawet członkowie rządu, a na dyskretne uwagi odpowiadali, że nie mogli wytrzymać, bo im się to tak bardzo podobało (?!)

Teatr według recepty prof. Bardiniego

Kiedy został ogłoszony konkurs na stanowisko dyrektora naczelnego i artystycznego w Zielonej Górze, profesor Aleksander Bardini zdradził mi receptę na przygotowanie oferty repertuarowej dla takiego teatru – jedynej nie tylko w mieście, ale i w województwie placówki teatralnej. Trochę do śmiechu, trochę do płaczu – a Fredro w środku! - brzmiała ta recepta.