Nauka w szkole baletowej to początek drogi zawodowej tancerza. Jednak ukończenie szkoły i otrzymanie dyplomu nie gwarantują nam angażu w zespole baletowym i rozpoczęcia pracy w zawodzie. O tym decydują dopiero audycje do zespołów baletowych. Tancerze najczęściej prezentują się wówczas podczas lekcji tańca klasycznego w grupie. Słowo „audycja” zaczerpnęliśmy od angielskiego „audition” i w tej formie, nie zaś polskiego odpowiednika („przesłuchanie”) zostało na stałe przyjęte w baletowym nazewnictwie. Pisze Aneta Wira-Ostaszyk w felietonie dla taniecPOLSKA.pl.
Co i gdzie chciałbym/chciałabym tańczyć?
Tytułowe pytanie jest najważniejszym, jakie stawiamy sobie w kontekście własnej przyszłości zawodowej. Każdy teatr na świecie oferuje co innego. Oczywiście najważniejszy jest charakter zespołu i jego repertuar. Niektóre z nich są stricte klasyczne (tj. na ich repertuar składają się jedynie balety klasyczne). W innych obok wielkich baletów divertissement (czyli tych najsłynniejszych baletów, jak np. Jezioro łabędzie, Śpiąca królewna, czy Bajadera) swoje stałe miejsce mają przedstawienia neoklasyczne, bardziej współczesne, a więc ich repertuar jest dość zróżnicowany (tak jak w Polskim Balecie Narodowym).
Musimy sami zdecydować, co dokładnie chcielibyśmy na co dzień tańczyć. Dopiero zakreślenie tego pola pomoże nam w procesie poszukiwania odpowiedniego zespołu. Każdy zespół w ogłoszeniu o audycjach podaje swój repertuar (także ten planowany w przyszłości) oraz dokładne wymagania wobec tancerek i tancerzy, w zależności od tego, czy będą to osoby potrzebne do corps de ballet, czy soliści. Wypunktowany jest także preferowany wzrost oraz umiejętności i doświadczenie (szczególnie ważne, gdy ktoś aplikuje na stanowisko solisty).
Istnieje również możliwość umówienie się na audycje indywidualne – wtedy prawdopodobnie otrzymamy zaproszenie do udziału w codziennej lekcji wraz z członkami zespołu, podczas której dyrektor zespołu będzie obserwował kandydata.
Jednym z czynników, który wpływa na decyzję o tym, gdzie chcielibyśmy pracować, jest kraj. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że będziemy chcieli szukać pracy za granicą, a to z kolei oznacza, że ogromną wagę należy przykładać do nauki języków obcych. Pomimo uniwersalnego języka baletowego, czyli nazewnictwa poszczególnych ćwiczeń i kroków, którym posługujemy się na co dzień, ważna jest komunikacja poza miejscem pracy. W zespole Polskiego Baletu Narodowego używamy języka angielskiego. Nie tylko dlatego, że jest u nas sporo obcokrajowców, ale także z tego powodu, iż współpracujemy z choreografami z całego świata.
Ogromnie ważne przy wyborze miejsca naszej pracy jest uwzględnienie swoich preferencji i zainteresowań, abyśmy w obcym mieście i kraju czuli się dobrze.
Oczywiście w wieku 18–19 lat często jeszcze szukamy swojego scenicznego „ja”, choć najczęściej już w czasie edukacji w szkole otrzymujemy sygnały od pedagogów prowadzących, w jakiej technice sprawdzamy się najlepiej. Jeśli jest to taniec klasyczny, musimy zdać sobie sprawę z faktu, że konkurencja jest duża, a chętnych do pracy w największych zespołach baletowych będzie zawsze więcej niż w przypadku mniejszych grup. Warto rozmawiać z nauczycielami, szukać miejsc, w których pracują już Polacy, by móc z nimi i dowiedzieć się, czy dany zespół na pewno spełni nasze oczekiwania. Istotne jest także prawidłowo napisane CV – wraz ze zdjęciami dobrej jakości – oraz profesjonalnie nagrane wideo z prezentacją Waszych umiejętności. Takie CV zawsze warto dołączyć do maila, którego wysyłamy do potencjonalnego pracodawcy.
W co się ubrać?
Audycje do zespołu baletowego przypominają rozmowę kwalifikacyjna. Istnieją pewne zasady, ale najważniejsze pozostaje to, abyśmy czuli się swobodni i pewni siebie. Należy jednak pamiętać o kilku kluczowych regułach:
Zakładasz grube ocieplacze? To może być sygnał, że chcesz coś zasłonić/ukryć. Generalnie warto kierować się zasadą im mniej, tym lepiej. Na samodzielną rozgrzewkę możemy się ubrać na tzw. cebulkę, ale gdy rozpocznie się lekcja, lepiej stanąć przy drążku w (swoim ulubionym) kostiumie i tunice. Należy pamiętać o schludnej fryzurze, nic nie może przeszkadzać podczas lekcji, a szyja powinna być widoczna. Zasady te dotyczą zarówno kobiet, jak i mężczyzn.
Selekcja
W wielu zespołach już w trakcie trwania lekcji „przesłuchaniowej” odbywa się selekcja. Na przykład po drążku wybiera się grupę osób, które zaprasza się do kontynuowania lekcji, a pozostałym mówi się gorzkie „do widzenia”. Trzeba być na to mentalnie przygotowanym. Nie musi to koniecznie oznaczać, że nasze umiejętności są niewystarczające. Po prostu prawdopodobnie nie pasujemy do konkretnej wizji dyrekcji na jego/jej zespół. Dlatego szukanie pracy to długotrwały proces.
Bardzo ważne jest, aby lista zespołów, w których chcielibyśmy podjąć pracę, nie ograniczała się do jednej pozycji. Jeśli nie dostaniemy angażu w danym miejscu, ciężko zapewne będzie ochłonąć po porażce, przetrawić zastaną sytuację i przystąpić do dalszych poszukiwań. Dlatego uważam, że dobrym wyjściem jest wypisanie sobie przynajmniej czterech-pięciu zespołów w danym kraju. Jeśli dostaniesz się do jednego zespołu, ale przed sobą masz jeszcze audycje w innych, nie rezygnuj z nich. Warunki pracy w każdym miejscu są inne i warto pozostawić sobie otwartą furtkę, aby ewentualnie dokonać najlepszego dla nas wyboru.
Gdzie szukać informacji o audycjach?
Ogłoszeniach o audycjach najlepiej szukać na stronach internetowych interesujących nas zespołów. To najbardziej bezpośredni sposób kontaktu z teatrem, o którym marzymy. Informacje znajdziemy także w magazynach tanecznych, np. europejskim „Dance Magazine”. Jeśli jednak chcemy być na bieżąco, polecam portale i newslettery, gdzie po zapisie można stale otrzymywać aktualne informacje o audycjach. Jedną z najlepszych stron jest dancingopportunities.com