Zapiski z lamusa. Od ziarnka do drzewa

O tym, że Poznań traktowany był jako miejsce, po którym próżno oczekiwać kulturalnych zaskoczeń i równie kulturalnego entuzjazmu o większym zasięgu, już pisaliśmy. Usiłując zresztą pogląd ten przy okazji Zapisków z lamusa każdorazowo obalić. Dziś kolejny argument, by te niesprawiedliwe oceny odwrócić!

Teatr mój widzę kompaktowy

Tak więc voilà. Oto przed Państwem Jerzy Zoń. Człowiek, który nie tylko deszczowi się nie kłania, ale i gradowym kulom daje odpór. Gdy trzeba, wystawi swoje przedstawienie na każdej ulicy świata, powodując zadziwienie tłumów, niemogących oderwać oczu od jego aktorów. Gdy trzeba, sprowadzi na krakowski Rynek najzabawniejszych pod słońcem klaunów, budzących dreszcz emocji połykaczy ognia, prestidigitatorów, szczudlarzy, akrobatów